αὐτῶν, πεμφθέντων πανταχόθεν πρὸς αὐτὸν πρέσβεων καὶ ὁμήρων δοθέντων καὶ εἰρήνης γενομένης, ἀπεφάσισε δύο μὲν κοόρτεις νὰ καταστήσῃ ἐν τοῖς Ναντουάταις, αὐτὸς δὲ μετὰ τῶν λοιπῶν κοόρτεων ταύτης τῆς λεγεῶνος νὰ διαχειμάσῃ ἐν τῇ κώμῃ τῶν Βεράγρων, ἥτις καλεῖται Ὀκτούδουρος· αὕτη δὲ ἡ κώμη κειμένη ἐν κοιλάδι ᾗ ὄχι μεγάλη πεδιὰς πρόσκειται, πανταχόθεν περιλαμβάνεται ὑπὸ ὑψηλοτάτων ὀρέων. Ταύτης δὲ χωριζομένης ὑπὸ τοῦ ποταμοῦ εἰς δύο μέρη, τὸ μὲν ἕτερον μέρος αὐτῆς παρεχώρησεν εἰς τοὺς Γαλάτας, ἵνα διαχειμάσωσι, τὸ δ’ ἕτερον κενὸν ὑπὸ τούτων καταλειφθὲν παρέδωκεν εἰς τὰς κοόρτεις. Τοῦτον δὲ τὸν τόπον ὠχύρωσε δι’ ὠχυρώματος καὶ τάφρου.
2. Ἀφ’ οὗ δὲ αἱ πλεῖσται τῶν χειμαδίων ἡμέραι διῆλθον καὶ διέταξε νὰ εἰσκοσμισθῇ ἐνταῦθα σῖτος, αἰφνιδίως ἔμαθε παρὰ τῶν κατασκόπων ὅτι πάντες οἱ Γαλάται ἐν καιρῷ νυκτὸς ἀνεχώρησαν ἐκ τοῦ μέρους ἐκείνου τῆς κώμης, ὅπερ εἶχε παραχωρήσῃ εἰς αὐτοὺς, καὶ τὰ ἐπικρεμάμενα ὄρη κατέχονται ὑπὸ μεγίστου πλήθους Σηδούνων καὶ Βεράγρων. Τοῦτο δ’ εἶχε συμβῇ δι’ αἰτίας τινάς, δηλαδὴ αἰφνιδίως νὰ ἀποφασίσωσιν οἱ Γαλάται νὰ ἀνανεώσωσι τὸν πόλεμον καὶ νὰ καταστρέψωσι τὴν λεγεῶνα: πρῶτον μέν, ὅτι κατεφρόνουν διὰ τὴν ὀλιγότητα τὴν λεγεῶνα καὶ ταύτην ὄχι ὅλως πλήρη οὖσαν, ὡς ἀφαιρεθεισῶν δύο κοόρτεων καὶ πλείστων χωριστά, οἵτινες εἶχον πεμφθῇ πρὸς ἀναζήτησιν τροφῶν· ἔπειτα δὲ καὶ διότι διὰ τὸ ἀνεπιτήδειον (τοῖς Ῥωμαίοις) τοῦ τόπου, ἐν ᾧ αὐτοὶ ἐκ τῶν ὀρέων ἤθελον καταδράμῃ εἰς τὴν κοιλάδα καὶ ῥίψῃ βέλη, ἐνόμιζον ὅτι οὐδὲ τὴν πρώτην αὐτῶν ἔφοδον ἤθελον δυνηθῇ νὰ ὑπομείνωσι. Πρὸς δὲ τούτοις, διότι ἐλυποῦντο, ὅτι ἀφῃρέθησαν οἱ παῖδας αὑτῶν ἐπ’ ὀνόματι δῆθεν ὁμήρων, καὶ εἶχον τὴν πεποίθησιν ὅτι οἱ Ῥωμαῖοι ἐπεχείρουν νὰ καταλάβωσι τὰς κορυφὰς τῶν Ἄλπεων καὶ νὰ προσαρτήσωσι τοὺς τόπους τούτους εἰς τὴν ὅμορον ἐπαρχίαν, ὄχι μόνον ἕνεκα τῶν ὁδῶν, ἀλλὰ καὶ ἕνεκα τῆς διαρκοῦς κτήσεως αὐτῶν.
