3. Ταύτας τὰς ἀγγελίας λαβών ὁ Γάλβας, ἐν ᾧ οὔτε ἡ διάταξις τῶν χειμαδίων καὶ αἱ ὀχυρώσεις τοῦ στρατοπέδου τελέως εἶχον ἐπιτελεσθῇ, οὔτε περὶ τοῦ σίτου καὶ τῶν λοιπῶν ἐπιτηδείων ἐλήφθη ἱκανὴ πρόνοια διότι μετὰ τὴν παράδοσιν καὶ τὴν παραλαβὴν τῶν ὁμήρων ἐνόμισεν ὅτι οὐδὲν ἔπρεπε νὰ φοβῆται περὶ τοῦ πολέμου, ταχέως συγκαλέσας συμβούλιον ἤρχισε νὰ ἐξετάζῃ τὰς γνώμας. Ἐν τῷ συμβουλίῳ τούτῳ ἐπειδὴ τηλικοῦτος αἰφνίδιος κίνδυνος παρὰ προσδοκίαν εἶχε συμβῇ, καὶ ἤδη πάντα σχεδὸν τὰ ἄκρα καθεωρῶντο πεπληρωμένα πλήθους ἐνόπλων, καὶ δὲν ἠδύναντο οὔτε βοήθειαι νὰ ἔλθωσιν οὔτε τροφαὶ νὰ προσκομισθῶσι ὡς διακοπεισῶν τῶν ὁδῶν, σχεδὸν ἤδη ἀπηλπισμένης τῆς σωτηρίας, ἐλέγοντο τοιαῦταί τινες γνῶμαι, δηλαδὴ καταλιπόντες τὰς ἀποσκευὰς καὶ ἐξορμήσαντες διὰ τῶν αὐτῶν ὁδῶν, δι’ ὧν ἐνταῦθα ἦλθον, νὰ σπεύσωσι πρὸς τὴν σωτηρίαν. Ἡ πλειονοψηφία ὅμως ἀπεφάσισεν, ἐπιφυλάξαντες τὴν συμβουλὴν ταύτην διὰ τὴν ἐσχάτην ἀνάγκην ἐν τῷ μεταξὺ νὰ δοκιμάσωσι τὴν ἀπόβασιν τοῦ πράγματος καὶ νὰ ὑπερασπισθῶσι τὸ στρατόπεδον.
4. Μετὰ διάλειμα βραχέος χρόνου, μόλις ἵνα δοθῇ καιρὸς νὰ διατάξωσι καὶ φροντίσωσι περὶ τῶν ἀποφασισθέντων, οἱ ἐχθροί, δοθέντος τοῦ σημείου, πανταχόθεν κατέτρεχον καὶ ἔῤῥιπτον λίθους καὶ γαῖσα εἰς τὸ ὀχύρωμα. Οἱ δὲ ἡμέτερον τὸ μὲν πρῶτον ἔχοντες τὰς δυνάμεις ἀκεραίας γενναίως ἀντεμάχοντο καὶ οὐδὲν βέλος εἰς μάτην ἔῤῥιπτον ἐκ τοῦ ὑψηλοτέρου τόπου, ὁσάκις δὲ μέρος τι τοῦ στρατοπέδου γυμνούμενον προμάχων ἑωρᾶτο πιεζόμενον, ἐνταῦθα συνέτρεχον καὶ ἐβοήθουν, ἀλλὰ κατὰ τοῦτο ἠλαττοῦντο τῶν ἐχθρῶν, ὅτι οἱ μὲν ἐχθροὶ διὰ τὴν χρονιότητα τῆς μάχης ἀποκαμόντες ἀνεχώρουν, ἄλλοι δὲ ἀκεραίας ἔχοντες τὰς δυνάμεις διεδέχοντο αὐτοὺς, ἀλλ’ οί ἡμέτεροι οὐδὲν τούτων ἠδύναντο νὰ πράξωσι, καὶ οὐ μόνον εἰς τὸν ἀποκεκμηκότα δὲν ἦτο δυνατὸν νὰ ἀναχωρήσῃ ἐκ τῆς μάχης, ἀλλ’ οὐδὲ
