ταίως εἰς διάφορα μέρη· πουθενὰ δὲν ἐφαίνετο. Ἐκρύπτετο, ἢ ἔκανε κανένα ταξεῖδι; προφανῶς τὸ τελευταῖον κτύπημα τὸ τόσον ἀπροσδόκητον τὸν εἶχε ζαλίσῃ. Νὰ ματαιωθοῦν τόσα ὄνειρα! καὶ πότε, ὁπόταν ἡ πραγματοποίησίς των ἐθεωρεῖτο βεβαία! Μὲ ὅλην του τὴν ἀπάθειαν, μὲ ὅλην του τὴν φιλοσοφίαν ὁ ἀτυχὴς φίλος μου δὲν ἐκρατήθη. Ἐντρέπετο, φαίνεται καὶ νὰ παρουσιασθῇ.
Ἐν τῷ μεταξὺ ἐγὼ ἀνεχώρησα ἐκ τῆς πρωτευούσης δι’ ὑποθέσεις μου καὶ ἐπέστρεψα μετὰ τέσσαρας μῆνας.
Ἦσαν παραμοναὶ βουλευτικῶν ἐκλογῶν καὶ ὁ κόσμος ἦτο εἰς κίνησιν. Ἐνθυμοῦμαι, ἓν ἀπόγευμα Κυριακῆς, πυκνοὶ ὅμιλοι πολιτῶν συνηθροίζοντο εἰς τὰς πλατείας συζητοῦντες θορυβωδῶς. Εἶχα χωθῇ καὶ ἐγώ, ἀκουσίως μου, εἰς ἕνα ὅμιλον καὶ ἐπροσπαθοῦσα νὰ διολισθήσω, νὰ γλυτώσω, ὅτε ἀκούω ὀπίσω μου γνωστὴν φωνὴν. — Μάλιστα, κύριοι, ἐν πρώτοις, μ’ ἐννόησες, ὁ συνδυασμὸς αὐτὸς εἶνε, μ’ ἐννόησες, κάκιστος, ἐπειδή…
Εἰσεχώρησα πλησίον τοῦ ὁμιλητοῦ καὶ τὸν ἔσυρα ἐκ τοῦ ἄκρου τοῦ ἐπενδύτου· ἐστράφη… Δὲν περιγράφεται ἡ χαρά του.
— Πῶς ἐδῶ; ἀπὸ ποῦ; πότε; εἶπε· πᾶμε, πᾶμε. Καὶ μὲ παρέσυρε μακρὰν τοῦ ὁμίλου.
Δὲν εἶχε διόλου μεταβληθῇ. Ἡ αὐτὴ ἀξιοπρεπὴς στάσις, τὸ αὐτὸ λεπτὸν μειδίαμα καί, δυστυχῶς ἡ αὐτὴ περιβολή. Τὸ τριβώνιόν του μάλιστα εἶχε τὰς χειρίδας πολὺ κοντάς, τρανὴ ἀπόδειξις ὅτι δὲν εἶχε κοπῇ ἐπάνω του.
Ἐκαθήσαμεν ἔξωθεν καφενείου. Ἦτο πολὺ εὐχαριστημένος ποῦ μὲ ἔβλεπε, ἀλλὰ κ’ ἐγὼ μὲ πολλὴν χαρὰν τὸν ἐπανεῖδα. Εἴπομεν πολλὰ περὶ τῶν ζητημάτων τῆς ἡμέρας ὅπου ὁ φίλος μου, μὲ φλογερὰν εὐγλωττίαν ἣν τοῦ ὑπηγόρευον οἱ κινδυνεύοντες τῆς πατρίδος θεσμοί, ἐπετέθη κατὰ τῆς ἀντιπάλου πολιτικῆς μερίδος, ἥτις ἀφοῦ ἐθυσίασεν, εἰς τὴν ἄμετρον φιλοδοξίαν της, πᾶν ἱερὸν καὶ ὅσιον, ζη-
