Χωρισμός (Γρυπάρη)
| ←Πάθος | Σκαραβαίοι και Τερρακότες Συγγραφέας: Χωρισμός |
Λαχτάρα→ |
Κ’ ηρθε μὲς στῆς ἀγάπης τὸ μεθύσι
ὁ χωρισμὸς μιὰ πίκρα νὰ μοῦ βάλῃ
σὰν καὶ τούτη — κι ἀκόμα πιὸ μεγάλη,
τὴ θάλασσα ποῦ μᾶς ἔχει χωρίσῃ.
Μιὰ θάλασσα καὶ στὴν καρδιὰ ἔχω κλείσῃ,
ποῦ ὅταν ἀκούῃ τὸ κῦμα στὸ ἀκρογιάλι
τὸ αἰώνιο του παράπονο νὰ ψάλλῃ,
ἕνα θρῆνον ἀντίφωνο θ’ ἀρχίσῃ.
Ἀντίφωνο ἕνα θρῆνο κ’ ἕνα κλάμα
ποῦ κλαίοντας μὲ τὴ θάλασσα ἀντάμα
βουρκώνει πέρα ὡς πέρα τὸ γιαλό·
Ὡς ποῦ στερνὰ τῆς θάλασσας στὸν ἄμμο
ξεψυχοῦν οἱ καημοὶ — καὶ πάω καὶ ’γὼ
τοὺς πόνους μου τραγούδια νὰ σοῦ κάμω.