Φιλία, πέταξες κ' εσύ
| Φιλία, πέταξες κ’ ἐσύ Συγγραφέας: |
| Τα έργα του Λορέντσου Μαβίλη (1922) |
Φιλία, πέταξες καὶ σὺ
Μ’ ὅλα τὰ μύρια ὀνείρατά μου
Καὶ μὲ τὴ νειότη τὴ χρυσῆ
Καὶ μὲ τὸν πλούσιον ἔρωτά μου.
Ἄχ τώρα ποιόνε θὰ ἐξυμνῇ
Τό ἔρημό μου τὸ τραγούδι;
Ἀλήθεια, ἀπόμεινες γυμνὴ
Χωρὶς στολίδι οὔτε λουλοῦδι.
Τὴ φτονερὴ ζαρωματιὰ
Βλέπω στὸ πλιὸ δροσάτο χεῖλι,
Βλέπω νὰ βγαίνῃ ἄγρια νυχτιὰ
Ἀπὸ τὸ πλιὸ ροδάτο δεῖλι.
Σαβανωμένη μου ὀμορφιά,
Σ’ ἔφαε τοῦ κόσμου ἡ φαρμακίλα·
Θὰ ἠχοῦν οἱ στίχοι μου ὡς καρδιὰ
Μέσα στῆς κάσσας σου τὰ ξύλα.