Ύπνου γέλια

←Απάμη η Βαρτάκου

Σκαραβαίοι και Τερρακότες Συγγραφέας: Ιωάννης Γρυπάρης Υπνου γέλια

Φλώρα μιράμπιλις→

Ψυχη ἀλαφροήσκιωτη καὶ νεραϊδοπαρμένη
πὄχεις λουστῇ σ’ ἐξωτικιὰ καὶ γάργαρην ἀνάβρα,
ποῦ ξύπνια ὀνειρεύεσαι καὶ λαγοκοιμισμένη
κόκκινα βλέπεις τὰ χλωρὰ καὶ κάτασπρα τὰ μαῦρα,

Μὲ τὴ Νουφρὴ — σὲ πράσινο διωρίτη σκαλισμένη
μὲ φλέβες ἅλικες — ἐχθὲς καὶ πάλι σὲ ξαναῦρα
τἄκραχτα τὰ μεσάνυχτα νὰ ἦσαι ἐρωτεμένη
μ’ ὅλην τοῦ ἥλιου τῆς Κιμὶ τὴ φλόγα καὶ τὴ λαύρα!

Καὶ ζήτησα στὰ πέτρινα τὰ χείλη της νὰ βάλω
φιλί, σὰ ψυχομάχημα ἁμαρτωλοῦ μεγάλο,
μὰ ἔξαφνα γέλιο ἀκράτητο τῆς σπαρταράει τὸ σῶμα·

Φεύγει ὁ βραχνᾶς, ποῦ πλάκωνε τὸ βάρυπνο στομάχι,
ξυπνῶ — κι ἀκούω τὸ γέλιο μου ἔτσι νὰ τρέχῃ ἀκόμα
σὰν τὸ κρεμάμενο νερὸ ἀνάμεσ’ ἀπ’ τὰ βράχη.