Στέφανος (Σίμος Μενάρδος)/Κρύος ιδρώτας πάραυτα
| ←Στέφανος (Σίμος Μενάρδος)/Εμείς τα φύλλα μοιάζουμε | Κρύος ιδρώτας πάραυτα Συγγραφέας: Μεταφραστής: Σίμος Μενάρδος «Στέφανος», Εκλογαί αρχαίων ποιημάτων κατά μετάφρασιν Σίμου Μενάρδου, 1924 |
Στέφανος (Σίμος Μενάρδος)/Ο Ήλιος κόπον έλαχε→ |
| Πρωτότυπο: Αλλ' ολιγοχρόνιον γίνεται |
Κρύος ἱδρῶτας πάραυτα τὸ σῶμά μου ὅλο πιάνει,
τἄνθος τῶν νέων συντρόφων μου ὁ νοῦς μου ἅμα σκεφθῇ...
ἔπρεπε ὅ,τι εἶναι χαρωπὸ καὶ ὡραῖο, νὰ μὴν πεθάνῃ,
μὰ σύντομό ’ναι ὡς ὄνειρον ἡ νεότη ἡ θαλερή·
γοργὰ τὸ γῆρας τἄχαρο καὶ τἄσχημο μᾶς φθάνει
κιἀπάνω στὸ κεφάλι μας κρεμάζεται βαρύ,
ποῦ μισητὸ τὸν ἄνθρωπο καὶ ἀγνώριστο τὸν κάνει
καὶ τοῦ χαλάει καὶ μάτια του καὶ νοῦν ἅμα χυθῇ.