Στέφανος (Σίμος Μενάρδος)/Εμείς τα φύλλα μοιάζουμε
| ←Των Υποθηκών | Εμείς τα φύλλα μοιάζουμε Συγγραφέας: Μεταφραστής: Σίμος Μενάρδος «Στέφανος», Εκλογαί αρχαίων ποιημάτων κατά μετάφρασιν Σίμου Μενάρδου, 1924 |
Κρύος ιδρώτας πάραυτα→ |
| Πρωτότυπο: Ημείς δ', οία τε φύλλα |
Εμείς τα φύλλα μοιάζομε, που η άνοιξη τ᾽ ανοίγει
και μεγαλώνει τα γοργός ο ήλιος απαλά,
μα τους ανθούς χαιρόμεθα της ήβης ώρα λίγη
χωρίς να δοκιμάσομε κακά μηδέ καλά.
Οι μαύρες Μοίρες καθεμιά φέρνει κακό δικό της·
η μια με τέλος τα φρικτά σιμώνει γερατειά
κι η άλλη με τον θάνατο! Πώς ο καρπός της νιότης
πώς ωριμάζει σύντομα στου ήλιου την φωτιά!
Μόν᾽ άμα ᾽ρθει το τέλος της και πάει κι ώρα τούτη,
καλύτερος ο θάνατος παρά να ζει κανείς·
χίλια κακά μάς έρχονται· άλλοτε παν τα πλούτη
κι η φτώχια είν᾽ ένα βάσανο π᾽ αδιάκοπα πονείς!
Πάλι άλλος ονειρεύεται παιδάκια αγαπημένα
και πάει στον τάφο του μ᾽ αυτόν τον πόθο τον πικρό·
άλλος αρρώστια έχει βαριά· και δεν θωρώ κανένα
που να μη δίνει του ο θεός κακά, σωρό, σωρό.