Σελίδα:Orphica, ed. Eugenius Abel (1885).djvu/47

33

ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΑ.

οὐδέ τί οἱ νώνυμνοι ἐμοὶ ἐρίηρες ἑταῖροι·
οἳ μὲν γὰρ μακάρων, οἳ δ’ ἡρώων γένος ἐσμέν. (840)
οὐδέ τί οἱ πολέμων ἀδαήμονες οὐδὲ μόθοιο·
ξεῖνοι δ’ εὐχόμεθ’ εἶναι ἐφέστιοι, ὥς ἄμεινον.
Ὥς φάτο· τοῦ δ’ ἄρα θυμὸς ὀρίνετο ἴσος ἀέλλῃ, 840
Αἰήτεω, καὶ σμερδνὸν ἐσέδρακεν ὀφθαλμοῖσι
φρικτὸν ἐφ’ ἡρώεσσι δόλον καί μῆτιν ὑφαίνων. (845)
ὀψὲ δὲ οἱ Μινύαις τοίην ἀνενείκατο φωνήν·
Εἰ μὲν δὴ Κόλχοισιν ἀρηιφάτοισιν ἐσάντα
μαρναμένοις ἐπιθεῖσθον, ἀποφθίσειν μένος ἄνδρας 845
ἐλπεσθ’ οὐ γὰρ ἀδήριτον γέρας ἔσσεται ὑμῖν,
κῶας ἀειρομένους ἰέναι πρὸς πατρίδα γαῖαν. (850)
εἰ δὲ νυ παῦροι ἐόντες ὑποκλίνοιτε φάλαγγι
ἡμετέρῃ, τότε νῆα καταφθιμένοισι κεάσσει.
εἰ δέ κέ μοι πείθοισθε, τὸ καὶ πολὺ κέρδιόν ἐστι, 850
κρίναντες τὸν ἄριστον, ἢ ὃς βασιλεύτερός ἐστιν,
ὄφρα κε πειρηθεὶς ἀέθλων, οὓς αὐτὸς ἐνίσπω, (855)
κῶας ἕλῃ χρύσειον· ὃ καὶ γέρας ἔσσεται ὑμῖν.
Ὥς εἰπὼν ἵπποισιν ἐκέκλετο· τοὶ δ’ ἄρ’ ὀπίσσω
βῆσαν ἐπειγόμενοι, Μινύαις δ’ ἄχος ἔπλετο θυμῷ, 855
καί ῥα τόθ’ Ἡρακλῆος ἔχον πόθον· οὐ γὰρ ἔμιμνον
ἔθνος ἀμαιμάκετον Κόλχων καὶ θούριον Ἄρην. (860)
Νῦν δέ σοι, ὦ Μουσαῖε, παραδρομάδην ἀγορεύσω,
οἷά περ αἰνόμοροι Μινύαι πάθον, ἠδ’ ὅσ’ ἔρεξαν,
ὥς τ’ ἄψορρος ὄρουσ’ ἐκ δώματος Αἰήταο 860
Ἄργος ἐυμμελίης, Φρίξου πάις, ὅν ῥά τ’ ἔτικτε
Χαλκιόπη — τῷ γὰρ παρελέξατο πατρὸς ἐν οἴκῳ, (865)
ἡνίχ’ ὑπὲρ νώτων κριοῦ Κόλχοισι πελάσθη —
ἀγγέλλων Μινύῃσιν, ἃ δὴ τελέεσθαι ἔμελλε