Σελίδα:Orphica, ed. Eugenius Abel (1885).djvu/44

30

ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΑ.

Βύζηράς τ’ ἐπὶ τοῖσιν ἰδ’ ἄξενα φῦλα Σιγύννων.
Ἷκτο δ’ ὑπὸ πνοιαῖς ἀνέμου πλησίστιος Ἀργὼ (760)
ὄρθριος, ἐρχομένης ἠοῦς ἐπ’ ἀπείρονα κόσμον,
ἐς πέρατ’ Ἀξείνου Φᾶσιν κατὰ καλλιρέεθρον.
αὐτὰρ ἐπεὶ ποταμοῖο διὰ στόμα πρηὺ ῥέοντος 760
ἱκόμεθ’, αὐτίκα οἱ στέφανος καί τεῖχος ἐρυμνὸν
Αἰήτεω κατέφαινε καὶ ἄλσεα· τοῖς ἐνί κῶας (765)
χρύσεον ᾐώρητο χαλαζαίῃ ἐπὶ φηγῷ.
Ἀγκαῖός δ’ ἤνωγε παραιφάμενος ἐπέεσσι
λαίφεά τε στέλλειν, καὶ ἐπίκριον αὗθι χαλάσσαι 765
ἱστὸν ἀνακλίναντας, ὑπ’ εἰρεσίῃ δὲ νέεσθαι.
ὣς οἳ μὲν τὰ ἕκαστα πονείαθον· αὐτάρ Ἰήσων (770)
αὐτίκα μερμήριζε κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν,
ξυνῇ τ’ ἐν Μινύῃσι διπλῆν ἀνενείκατο φωνήν,
ἢ ὅγ’ ἐπ’ Αἰήταο μόλοι δόμον οἶος ἀπ’ ἄλλων, 770
μειλιχίοις στέρξοι τε παραιφάμενος ἐπέεσσιν,
ἠὲ μεθ’ ἡρώεσσι, καὶ ἐς μόθον αὐτίκα λεύσσοι. (775)
ἀλλ’ οὔ οἱ Μινύῃσιν ἐφήνδανε πᾶσι νέεσθαι·
δεῖμά δ’ ἐνὶ φρεσὶ θῆκε θεὰ λευκώλενος Ἥρη
ἀμβολίην θ’, ἵνα οἷ τελέσῃ, τάπερ αἶσα γενέσθαι. 775
ὦκα δ’ ἄρ’ οὖλον ὄνειρον ἀπ’ οὐρανοῦ ἦκε φέρεσθαι
ἐς δόμον Αἰήταο. συθεὶς δ’ ὄγε δεῖμα πέλωρον (780)
ἔσκηψεν βασιλῆι περὶ φρένας, ὃς ῥά τ’ ἔδοξε
παρθένου, ἣν ἀτίταλλεν ἐνὶ μεγάροισιν ἐοῖσι,
Μηδείης κόλποισιν ἐν ἱμερτοῖσι συθῆναι 780