Σελίδα:Orphica, ed. Eugenius Abel (1885).djvu/41

27

ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΑ.

παῖδε κλυτοῦ Βορέω· Φινεῖ δέ οἱ ὤπασαν ἄτην 675
ἀργαλέοιο κότου, φωτὸς δ’ ἀπενόσφισαν αὐγάς.
αὐτὰρ οἱ ζαμενὴς Βορέης στροφάδεσσιν ἀέλλαις (680)
ἁρπάξας ἐκύλινδε διὰ δρυμὰ πυκνὰ καὶ ὕλας
Βιστονίης, ἵνα κήρ’ ὁλοὴν καὶ πότμον ἐπίσπῃ.
Αὐτὰρ οἱ Φινῆος Ἀγηνορίδεω κατέλειπον 680
αὗλιν, ὑπὲρ μέγα λαῖτμα θαλάσσης ἐξικόμεσθα
ἀγχοῦ Κυανέαις πέτραις, ἅς μοί ποτε μήτηρ (685)
ἡμετέρη κατέλειξε περίφρων Καλλιόπεια.
οὐ γάρ οἱ ὑπάλυξις ὀιζυροῖο πόνοιο·
ἀλλὰ κραδαινόμεναι ἀνέμων ἀργῆσσιν ἀέλλαις 685
ξυμβλῆτες πίπτουσιν ἐπ’ ἀλλήλῃσιν ἰοῦσαι·
δοῦπος δ’ ἂμ πέλαγός τε καί οὐρανὸν εὐρὺν ἵκανε (690)
ῥηγνύμενοιο κλύδωνος ὀρινομένης τε θαλάσσης
κύματι παφλάζοντι· περίβρεμε δ’ ἄσπετος ἅλμη.
ἀλλ’ ἐγὼ Ἀγνιάδῃ τάδ’ ἀπὸ γλώσσης ἀγόρευσα, 690
πρύμναν ἕπι κρούειν, ὄφρ’ ἄν πεφυλαγμένος εἴη.
τοῦ δέ καί εἰσαΐοντος ἐπαχνώθη φίλον ἦτορ, (695)
ἐν στέρνοισι δὲ κεῦθεν, ἃ οἱ τελέεσθαι ἔμελλε,
μοῦνος ἀφ’ ἡρώων· ἀλλὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη
Ἥρης ἐννεσίῃσιν ἐρωδιὸν ἦκε φέρεσθαι 695
ἄκρην ἱστοκεραίαν· ὃ δ’ ἀσχαλόων πεπότητο,
πέτραις δ’ ἐν μυχάτῃσιν ὑπὸ πτερύγεσσιν ἀερθεὶς (700)
δινήθη· ταὶ δ’ αἶψα κραδαινόμεναι ἑκάτερθεν
σύμπεσον ἀλλήλῃσι, καὶ οὐρῆς ἄκρον ἔκερσαν
ὄρνιθος· περὶ δέ σφιν ἐτώσιον ἠρείσαντο. 700
Τίφυς δ’ ἐκπροφυγόντος ἐρωδιοῦ αἰπὺν ὄλεθρον
σῖγα μὲν ἡρώεσσιν ἐκέκλετο· τοὶ δ’ ἀίοντες (705)
ἱέμενοι θοὰ κύμαθ’ ὑπ’ εἰρεσίῃσι χάρασσον.