Σελίδα:Orphica, ed. Eugenius Abel (1885).djvu/40

26

ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΑ.

κοῦρον ἔτ’ ηίθεον, κατερύκακον, ὄφρα σὺν αὐταῖς (650)
ἀθάνατός τε πέλῃ καὶ ἀγήραος ἥματα πάντα.
ἀλλ’ ὃτε πρὸς μεσάτην ἠῶ τρέπεν ὠκὲας ἵππους
Ἠέλιος, κραιπνὸς δ’ ἕξ οὔρεος ἔπνεεν οὖρος, 650
ἐν δ’ ἕπεσ’ ἀργενναῖς ὀθόναις, ἑγεγώνεε Τῖφυς
νηὸς ἔσω περάαν, θινὸς δ’ ἐκ πείσματα λῦειν· (655)
οἳ δἑ κυβερνητῆρος ἐφημοσύνῃσι πίθοντο.
Εἱλατίδης δ’ ἀνὰ πρῶνα θοῶς Πολύφημος ἔβαινεν,
ὄφρα κεν Ἡρακλῆα θοῶς ὲπὶ νῆα καλέσσαι· 655
ἀλλ’ οὔ οἱ ξύμβλητο· μολεῖν δέ οἱ οὔτι πέπρωτο
Φᾶσιν καλλίροον µένος ὄβριμον Ἡρακλῆος. (660)
Αὑτὰρ ὑπηῷοι λυγρὴν ἐπερήσαμεν αἶαν,
ἔνθ’ Ἄμυκος Βεβρύκεσσιν ὑπερφιάλοισιν ἄνασσεν·
ὅστε Πανομφαίου Ζηνὸς θέμιν οὐκ ἀλεγίζων 660
ἆθλον ἐπί ξείνοισι περικτιόνων ἀνθρώπων,
ὅστις ἐπί σταθμοὺς ἠδ’ ἀστεμφῆ δόμον ἵξοι, (665)
θήκατο πυγμαχίης ὑπερόπλου πειρηθῆναι.
τοῦ μέν ἄρ’ ἠΐστωσε βίην κρατερὸς Πολυδεύκης
τύψας ἀπροφάτως κεφαλὴν σκληροῖσιν ἱμᾶσι· 665
λαοὺς δ’ αὖ Βεβρύκων Μινύαι χαλκῷ κατένηραν.
ἔνθα δ’ ἀφορμηθέντες ὑπ’ εἰρεσίῃ τε καμόντες (670)
Βιθυνῶν μέγα ἄστυ βαθείῃ κέλσαμεν ἀκτῇ
σπεύδοντες προχοαῖς ἠδ’ ἐν νιφεταργέσιν ὕλαις
ἕσπεροι αὐλισθέντες ἐφοπλίσσαι μέγα δόρπον. 670
ἔνθα ποτ’ αἰνόγαμος Φινεὺς ὑπερήνορι θυμῷ
δοιοὺς ἐξαλάωσε γόνους, προβλῆσί τε πέτραις (675)
θηρσὶν ἕλωρ προὔθηκε γυναίων εἵνεκα φίλτρων·
τοὺς δὲ καὶ ἀσκηθεῖς καὶ ὀπωπότας αὖτις ἔτευξαν