[Ἐκ Posen τῆς Πρωσσίας· ἀπέθανεν ἐξ ἀσθενείας ἐν Χαλκίδι τὴν 23 Φεβρουαρίου 1853].
Καλὸς ἀξιωματικός, εὐπαίδευτος καὶ τίμιος. Ἀπέθανε ταγματάρχης φρούραρχος τοῦ φρουρίου τῆς Χαλκίδος ἀφοῦ ὑπηρέτησεν εἰς τὴν βασιλικὴν χωροφυλακὴν και διετέλεσε φρούραρχος τοῦ Παλαμηδίου και τοῦ Πειραιῶς. Ἔφερε δὲ τὸν Σταυρὸν τοῦ Σωτῆρος καὶ τὸ στρατιωτικὸν μετάλλιον.
[Ἐκ τοῦ Μεγάλου Δουκάτου τῆς Βάδης· ἐφονεύθη ἐν Κωλιάδι Ἄκρᾳ τὴν 6 Μαΐου 1827].
Ἐθελοντὴς εἰς τὸν λόχον τῶν Φιλελλήνων παρευρέθη εἰς τὴν μάχην τοῦ Χαϊδαρίου καὶ εἰς ἄλλας.
[Ἐκ Ζυρίχης τῆς Ἐλβετίας· ἀπέθανεν ἀσθενήσας ἐν Μεσολογγίω τὸν Δεκέμβριον τοῦ 1825].
Εἶχεν ἀνδρείως καὶ ἐντίμως πολεμήσει ἐν Ἀκαρνανίᾳ ὑπὸ τοὺς στρατηγοὺς Τζὸρτς (Church) καὶ Ντέντσελ (Dentzel).
[Ἐκ Σαρδηνίας· ἀπέθανεν ἐν Ναυπλίω ἐξ ἀσθενείας τῷ 1827].
Ἦτο ἰατρὸς ἀκόλουθος τοῦ λόρδου Βύρωνος. Ἀγνοεῖται ἡ θέσις ἢν κατέλαβε μετὰ τὸν θάνατον τοῦ ἐξόχου Ἄγγλου.
Γράφοντες περὶ τοῦ φιλελληνισμοῦ τοῦ Λόρδου Βύρωνος φοβούμεθα μήπως πολὺ ἀπομακρυνθῶμεν τῆς πραγματικότητος· ἀρκούμεθα νὰ εἴπωμεν ὅτι ὑπηρέτησε τὴν ἑλληνικὴν παλιγγενεσίαν καὶ ἐλευθερίαν καὶ διὰ τοῦ καλάμου του καὶ διὰ τοῦ ξίφους του μὲ ἀνυπολογίστους θυσίας, καὶ ὑπὸ τὸν διπλοῦν αὐτὸν τίτλον ἡ μνήμη του θὰ μείνῃ ἀνεξάλειπτος εἰς τὰς καρδίας τῶν Ἑλλήνων ὅσον ἡ μεγαλοφυΐα του ἀθάνατος εἰς τὸν ποιητικὸν Παρνασσόν.
[έπεται συνέχεια]
