Φιλέλληνες αποθανόντες κατά τον υπέρ της ελληνικής ανεξαρτησίας αγώνα ή εν τη υπηρεσία τής Ελλάδος από του 1821 μέχρι του 1860.
[Ἐκ Βιέννης τῆς Αὐστρίας, ἀπέθανεν ἐν Ἀμφίσσῃ τὴν 23 Σεπτεμβρίου 1823]. Οὐδεμία ἄλλη πληροφορία ὑπάρχει δι’ αὐτόν.
[Γάλλος· ἀπέθανεν ἐν Πάτραις ἐκ τυφλώσεως καὶ ἀσθενείας τὴν 23 Νοεμβρίου 1851].
Ίατρὸς εἰς τὸν τακτικὸν στρατὸν τοῦ Φαβιέρου, ἠκολούθησεν ὡς ἰατρὸς ἐκστρατείας τινάς. Ἀποσυρθεὶς τῆς στρατιωτικῆς ὑπηρεσίας ἐξήσκει τὴν ἐπιστήμην του ἐν Πάτραις ὅπου καὶ ἐνυμφεύθη. Ἀπέθανε φέρων τὸ μετάλλιον τοῦ ἀγῶνος.
[Γάλλος, ἀπέθανεν ἐκ τραυμάτων ἐν Μεθάνοις τὴν 8 Ὀκτωβρίου 1827].
Ἦτο ἄλλοτε ἀξιωματικὸς τοῦ πυροβολικοῦ ἐλθὼν ἐκ Cayenne, ἀπετέλει μέρος τοῦ λόχου τῶν Φιλελλήνων ἀλλ’ ἀγνοεῖται ποῦ εἶχε πληγωθῆ πρὸ τῆς ἀφίξεως τοῦ λόχου εἰς Μέθανα ὅπου εὑρίσκετο ὁ Φαβιέρος μὲ τὰ τακτικὰ σώματα.
[Ἐκ Βορδιγάλλων τῆς Γαλλίας· ἐφονεύθη ἐν Πέτᾳ τὴν 16 Ἰουλίου 1822].
Ἀρχαῖος ὑπολογαχὸς τοῦ πεζικοῦ ὑπὸ τὴν Αὐτοκρατορίαν, εἶχεν ἑνωθῆ ἅμα τῇ ἀφίξει του ἐν Ἑλλάδι μὲ τοὺς πρώτους σκαπανεῖς τοῦ Φιλελληνισμοῦ, οἵτινες ἠλεκτρισθέντες ἐκ τῆς φωνῆς τῆς Ἐλευθερίας τῶν Ἑλλήνων εὑρέθησαν ἄνευ προηγουμένης συνεννοήσεως εἰς τὸ σημεῖον τοῦ κοινοῦ των προορισμοῦ, εἰς τρόπον ὥστε ἐσχημάτισαν μικρὸν σῶμα ἢ λεγεῶνα, ἥτις τὸ πρῶτον ἠνδραγάθησεν εἰς τὸ πεδίον τοῦ Πέτα.
[Σουηδός· ἀπέθανεν ἐξ ἀσθενείας ἐν Πόρῳ].
Οὐδεμία περὶ αὐτοῦ πληροφορία ὑπάρχει.
[Ἐξ Ἁμβούργου· ἀπέθανεν ἐν Αθήναις ἐξ ἀσθενείας τὸν Δεκέμβριον τοῦ 1825].
Οὐδὲν ἐγνώσθη περὶ αὐτοῦ.
[Ἐξ Ἁμβούργου· ἀπεβίωσεν εἰς Κομπότη τῆς Ἠπείρου ἐξ ἀσθενείας τὸν Ἰούλιον τοῦ 1822].
Ἐγκατελείφθη μετὰ 4 συντρόφων του ἀσθενῶν ὡς αὐτὸς εἰς τὸ χωρίον Κομπότη πλησίον τῆς Ἄρτης μετὰ τὴν μάχην τοῦ Πέτα εἰς τὴν ὁποίαν δὲν ἠδυνήθησαν νὰ παρευρεθῶσι.
[Ἐκ Δρέσδης τῆς Σαξωνίας· ἀπέθανεν ἐν Βονίτσῃ ἐξ ἀσθενείας τῷ 1834].
Στρατιωτικὸς ἰατρὸς ἀξίας καὶ δεικνύων μέγαν ζῆλος εἰς τὴν ὑπηρεσίαν, δείγματα τοῦ ὁποίου εἶχε δώσει εἰς τοὺς πολέμους εἰς οὒς παρευρέθη. Ἡ ὑγεία του καταβεβλημένη ἐκ παλαιῶν κόπων δὲν ἠδυνήθη νὰ ἀνθέξῃ εἰς τὸ μεμολυσμένον κλίμα τῆς Βονίτσης, ὅπου ἡ βασιλικὴ κυβέρνησις τὸ εἶχε διορίσει ὑγειονομικὸν ὑπάλληλον πολιτικὸν καὶ στρατιωτικόν.
Άπέθανεν ἀφήσας λαμπρὰς ἀναμνήσεις.
[Ἐκ Grabow τοῦ Μεγάλου Δουκάτου τοῦ Μεκλεμβούργου· ἀπέθανεν ἐν Ἄργει τὸν Ἰανουάριον τοῦ 1822].
Δι’ αὐτὸν εἶνε γνωστὸν μόνο ὅτι ἦτο ἰατρός.
[Γάλλος· ἀπέθανεν ἐκ τυχαίου συμβεβηκότος ἐν Σπέτσαις τῷ 1827].
Ἦτο ἐθελοντὴς δόκιμος τοῦ ναυτικοῦ ἐπὶ τῆς Ἑλληνικῆς φρεγάδος Ἑλλάδος. Τὴν στιγμὴν καθ’ ἣν ἡτοιμάζετο νὰ κρεμάσῃ τὰ ὅπλα του ἕν τῶν πιστολίων του ἐκπυρσοκροτῆσαν τὸν ἐκτύπησε κατὰ τὴν κοιλίαν. Τὸ μοιραῖον τέλος τοῦ γενναίου αὐτοῦ καὶ ἀξιολόγου νέου, τοῦ πλήρους ἐνθουσιασμοῦ καὶ ἔχοντος πάντα τὰ προτερήματα τῆς καρδίας καὶ τοῦ πνεύματος καιρίως ἐλύπησεν ὅσους τὸν ἐγνώριζον καὶ ἥλπιζον, ὅτι θέλει ἔχει εὐρὺ μέλλον ἄξιον τοῦ ἐνδόξου ὀνόματος τὸ ὁποῖον ἔφερε.
[Ἐκ Σκωτίας· ἀπέθανεν ἐν Ναυπλίῳ τῷ 1822].
Οὐδεμία πληροφορία ὑπάρχει δι’ αὐτόν.
[Κεφαλλήν ὑπήκοος Γάλλος· ἐφονεύθη ἐν Καματερῷ τὴν 20 Φεβρουαρίου 1827].
Ἐθυσίασε τὸν βαθμὸν τοῦ συνταγματάρχου τοῦ πεζικοῦ ἐν Γαλλίᾳ διὰ νὰ προσενέγκῃ τὸν βραχίονά του εἰς τὴν ἀπελευθέρωσιν τῆς κλασικῆς καὶ γενεθλίου γῆς τῶν πατέρων του καὶ εἶχε συναγάγει περὶ ἑαυτὸν μέγα ἀριθμὸν Ἑλλήνων καὶ Φιλελλήνων. Ἐφονεύθη ἐπὶ κεφαλῆς αὐτῶν ἐν ἐκστρατείᾳ προωρισμένῃ νὰ σώσῃ τὴν φρουρὰν τοῦ φρουρίου τῶν Ἀθηνῶν στενῶς πολιορκουμένην ὑπὸ τῶν Τούρκων. Τιμὴ εἰς τὴν μνήμην τοῦ γενναίου τούτου ἀνδρός.
[Ἐκ Sarreguemines τῆς Γαλλίας· ἐφονεύθη ἐν Ἀχινῷ τὴν 16 Φεβρουαρίου 1836].
Παραιτηθεὶς ἐκ τῆς θέσεως τῶν σωματοφυλάκων τοῦ βασιλέως Καρόλου Ι', ἡνώθη μετ’ ἄλλων Γάλλων φιλελλήνων τοὺς ὁποίους εὐγενὴς ἐνθουσιασμὸς παρέσυρεν ὅπως, θυσιάσαντες βαθμοὺς καὶ θέσεις ἀνεξαρτήτους, δράμωσι καὶ συμμερισθῶσι τοὺς κινδύνους καὶ τὸν ἡρωϊσμὸν τοῦ ἱεροῦ πολέμου τῶν Ἑλλήνων. Ἀξιόλογος καὶ θαρραλέος ἀξιωματικὸς διεκρίθη εἰς Χαϊδάρι κατὰ τὴν πολιορκίαν τῆς Ἀκροπόλεως τῶν Ἀθηνῶν, εἰς Χίον κλ. Πεσὼν εἰς ἐνέδραν ληστῶν κατὰ τῶν ὁποίων εἶχε σταλῆ ἔπεσε νεκρὸς κτυπηθεὶς ὑπὸ βολῆς εἰς τὸ μέτωπον ὑπὸ τοῦ Πέτρου Πάτρα. Ὅτε οὗτος ᾐχμαλωτίσθη καὶ κατεδικάσθη ὑπὸ τοῦ στρατοδικείου τοῦ Μεσολογγίου εἰς θάνατον ἐξέφρασε τὴν λύπην του διὰ τὸ λᾶθος τὸ ὁποῖον ἔκαμε φονεύσας φιλέλληνα Γάλλον, ἐνῷ δῆθεν ἤθελε νὰ φονεύσῃ ἕνα τῶν νεοελθόντων ξένων τὸν ὁποῖον θανασίμως ἐμίσει. Ἀπέθανε λοχαγὸς τοῦ πεζικοῦ καὶ ἱππότης τοῦ σταυροῦ τοῦ Σωτῆρος.
[Ἒκ Württemberg· ἀπέθανεν ἐν Ναυπλίῳ τὸν Νοέμβριον τοῦ 1826].
Ἐκτὸς τοῦ ὅτι ἦτο ἰατρός οὐδὲν ἄλλο περὶ αὐτοῦ ἐγνώσθη.
[Ἒκ Stendhal τῆς Πρωσσίας· ἀπέθανεν ἐν Ναυπλίῳ τὴν 25 Δεκεμβρίου 1822] Περὶ αὐτοῦ ἐγνώσθη μόνον ὅτι ἦτο ἐν τῇ πατρίδι του ὑπολοχαγος.
[Ἒκ Pignerol τῆς Σαρδηνίας· ἐφονεύθη ἐν Πέτᾳ τὴν 16 Ίουλίου 1822]. Ἐθελοντὴς εἰς τὸ σῶμα τῶν Φιλελλήνων ἀπέθανεν ἐνδόξως.
[Ἒκ Macerata τῆς Σικελίας· ἐφονεύθη εἰς τὸ πεδίον τῆς μάχης ἐν Ἀνατολικῷ τῷ 1828].
Ἄλλοτε ἀνώτερος ἀξιωματικὸς εἰς τὴν φρουρὰν τοῦ βασιλέως Μυρὰ ὑπηρέτει εἰς τὴν Δυτικὴν Ἑλλάδα ὑπὸ τὸν στρατηγὸν Τζόρτς (Church), ὅστις ἰδιαιτέρως τὸν ἐξετίμα.
