Γιὰ νὰ γροίκησῃς, Μάϊ, πικρὰ τραγούδια,
Ἀπρίλις μὲ τὸν Ἔρωτα ἑνωμένοι,
Εἰς τὰ δεινά μου οἱ δύο συνακουσμένοι
Μία θεὰ μοῦ πετοῦν ἀπ’ τὰ λουλούδια!
Σὲ τέτοια λάμψι ἐμπρὸς καὶ τ’ ἀγγελούδια
Θαῦμα δὲν εἶνε ἂν πέσουν νικημένοι,
Ὄχι καρδιὰ θνητὴ καὶ ξωπλισμένη,
Νὰ μείνῃ μέσα ἀναίσθητη καὶ κλούδια.
Τὰ μαγικά τους ὅπλα εἶχαν γυμνώσει·
Ἐδόθηκε τῆς μάχης τὸ σημεῖο,
Ἔπεσα ἀλήθεια, ἀλλ’ ἔπεσα κτυπῶντας!
Ἂν τρεῖς φονιάδες μ’ ἔχουν θανατώσει,
Σὺ ἀνάστησέ με, ποῦ μὲ γέλοιο θεῖο
Προβαίνεις, Μάϊ, ’ς τὴν γῆν ἀνθοφορῶντας.
