ΑΛΥΣΟΣ
ΔΕΚΑΤΕΤΡΑΣΤΙΧΩΝ
—Un sonnet sans défauts vaut seul un long poëme.—
BOILEAU. Art. Poetique.
Αʹ.
Ὁ μῆνας ποῦ ’ς τ’ ἀγκαθερὰ κλωνάρια
Φιλοῦν τὰ ῥόδα οἱ ζέφυροι ’ς τὰ χείλη,
Ὁπ’ ἀγκαλιάζουν τ’ ἄσπρο χαμομῆλι
Τὰ δροσερὰ σμαράγδινα χορτάρια,
Αὐτὸς ὁ μῆνας ποῦ τά κρύα ποδάρια
Βαστᾷ τοῦ Μάρτι,—λέω γιὰ τὸν Ἀπρίλι—
Ὁποῦ εἰς ἐμὲ τὸν Ἔρωτα ἔχει στείλει,
Γιὰ νὰ μὲ ρίξῃ ’ς τὰ πικρά του ’χνάρια,
Δέκα κύκλους καὶ πέντ’ ἀκολουθήσει
Εἶχε τὸν μέγ’ ἀστέρα τσ’ οἰκουμένης,
Στεφανωμένος μ’ ἄνθη καὶ λουλούδια,
Πρὶν τὸν Ἔρωτα στείλῃ ν’ ἀποκλείσῃ
Τὸν κόσμο μιᾶς καρδιᾶς εὐτυχισμένης,
Γιὰ νὰ γροικήσῃς, Μάϊ, πικρὰ τραγούδια!
|
