Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
32
ΝΕΑ ΛΑΤΡΕΙΑ
Ὕπνε, ποῦ ’ς ταῖς ἀγκάλαις σου
Τὸν κόσμο θεραπεύεις
Καὶ μένα μὲ παιδεύεις
’Σὰν νὰ ἥμουνα φονιᾶς!
Ἔχ’ ἡ ζωή μου μάρτυρα
Τὸν Ἥλιο, τὴν ἡμέρα,
Tὴν νύχτα, καθ’ Ἀστέρα·
Γιατί δὲν τὰ ῥωτᾷς;
Ἤ μήπως ἐγὼ ἀμάρτησα,
Γιατὶ ψυχὴ καὶ πνεῦμα
Ἀπόσυρα ἀπ’ τὸ ῥεῦμα
Τοῦ κόσμου τὸ θολό,
Ὁποῦ τὴν γῆ ἐφαρμάκωσε
Μὲ πάθη καὶ κακία,
Κ’ ὑψόνω τὴν λατρεία
Σὲ κόσμο ἰδανικό!
