Σελίδα:Carmina Graece Medii Aevi, W. Wagner (1874).djvu/179

––157––

τὸ πρόβατον ἀπόμεινεν στήκοντα εἰς τὸ μέσον.
ἡ αἶγα δὲ ὡς ἤκουσεν, ὁμοίως καὶ ὁ τράγος.
τοῦ χοῖρου πρὸς τὸ πρόβατον τοιαῦτα φθεγγοµένου,
ἐξῆλθον καὶ ἐστάθησαν µέσον τοῦ συνεδρίου, 455
οἱ δύο ὁμοθυμαδὸν νὰ ᾿ποῦν καὶ νὰ λαλήσουν.
ὅμως ἡ αἶγα προπετῶς ἀπέτεινε τοὺς λόγους
„ἔπρεπέ σε τὸ πρόβατον νὰ μὴ μᾶς λοιδορήσῃς,
ἐμὲν καὶ τὸν λωλότραγον, τὸν συνανάθροφόν µας,
μᾶλλον δὲ καὶ ὡς σὺ ἡμᾶς νὰ ἔχης συντροφίαν. 460
κ᾿ ἐμεῖς νὰ εἴπωμεν δαμὶν χοίρου τοῦ κοπροφάγου
καὶ τοῦ πλατυνοῤῥούθουνου καὶ τοῦ κονιδιάρη.“
τὸ πρόβατον δὲ παρευθὺς ἔρισεν πρὸς τὴν αἶγαν
„ἐκεῖ ὁποῦ ἐκατέβαλα καὶ κατεσὀφισά τον
τὸν χοῖρον τὸν κακότυχον καὶ τὸν µαγαρισµένον, 465
ἐσένα τί σὲ ἤθελα νὰ ᾖσαι εἰς ἐντροπήν µου,
διὰ νὰ σηκόνῃς τὴν οὐρὰν, νὰ δείχνῃς τὸ μουνίν σου,
στραβοκεραία καὶ βυζοῦ καὶ πετροφαγωµένη,
ἁπλῶς νὰ στέκῃς ὡς λωλὴ καὶ νὰ ἀναχαράσῃς,
καὶ νὰ κουνῇς τὸ γένιν σου ἀπάνω τε καὶ κάτω; 470
ἐγὼ τὰ πλέω τὰ καλὰ χαρίσματα, τὰ ἔχω,
ἀκμὴν οὐδ᾽ ὅλως εἶπά τα οὐδὲ καυχήστηκά τα,
ὅμως νὰ εἴπω καὶ ἐγὼ τὰ φυσικὰ τὰ ἔχω.
περὶ τοῦ ἐμοῦ κρέατος οὐ λέγω οὐδὲ φάσκω“
οἴδασιν γὰρ οἱ τρώγοντες καὶ οἱ ἐσθίοντές µε 475
παχύτητα καὶ ἡδονὴν καὶ καλοστομαχίαν,
εὔνοστα καὶ εὐστόμαχα ἅπαντά µου τὰ µέλη.
ἀμμὴ νὰ εἴπω τὰ πολλὰ, ὅσα καὶ ἂν θυμοῦμαι.
πρῶτον τὸ κέρας τοῦ κριοῦ τοῦ ἡμετέρου γένους
καὶ κατὰ σάρκα ἀδελφοῦ, χρῶνται αὐτὸ τεχνίταις 480
σπαθαρομαχαιράδες τε καὶ σουβλομανικάδες,