Σελίδα:Carmina Graece Medii Aevi, W. Wagner (1874).djvu/178

––156––

„πολλὰ ἐμεγαλαύχησας, φλυαροκόπε χοῖρε,
φησὶν ὁ ἐπιχώριος λόγος καὶ παροιμία,
Ἔβραῖον ὄζει καὶ βρωμεῖ καὶ ὅλη του ἡ θήκη.
οὕτως καὶ σὺ, κακόδοντε κοπροαναθρεµµένε, 425
κἂν ὅσα φᾷς, κἂν ὅσα πῆς, καὶ ὅσα σπαταλήσῃς,
ἐὰν μὴ φάγῃς κόπρια, οὐδὲν σοῦ νοστιμοῦνται.“
τότε εὐθὺς καὶ ὁ χοῖρος γελῶν καὶ χολιάζων
„ἦλθεν κι ἄλλη φιλόσοφος μείζων τῆς ἀλωπούτσας,
καὶ ἔχανεν τὸ στόµαν της καὶ ἔχεσαν οἵ πάντες. 430
ποῦ ἔμαθες τὰ γράµµατα, προβατομυξαρέα;
ὁ λύκος σοῦ τὰ ἔμαθεν, ὁ φίλος σου ὁ γέρων;
ὁ κύων ὁ παγκάκιστος ὁ ἀδελφόποιτός σου;
ἡ αἶγα μὲ τὰ γένεια, ἢ ὁ τράγος μὲ τὴν κοῦτσαν;“
τότε εὐθὺς τὸ πρόβατον ταῦτα ἀπηλογήθη 435
„ὦ μιαρὲ σκατόχοιρε, βορβοροκυλισμένε,
ποῦ τρώγεις πάντα τὰ κακὰ καὶ ἄχρηστα τοῦ κόσμου,
σκουλούκια καὶ κόπρια, κρέατα ψοφισμµένα,
ὄφιά τε καὶ ἑρπετὰ καὶ σαπηµένα κρέη·
ἀκόμη τὸ ὀλέθριον καὶ τὸ κακὸν τὸ κάµνεις, 440
κανένα ζώῶον ἢ πτηνὸν ἢ ὄφις ἢ θηρίον
οὐκ εἰσηκούσθηκέν ποτε τὸ κρέας του νὰ φάγι·
καὶ σὺ ἂν εὕρης μοχθηρὸν κανένα ψοφισμµένον,
πολλάκις δὲ ἀνὲ βρωμῆ καὶ ἂν ἓν σαπηµένον,
ἐκεῖ στέκεις καὶ τρώγεις το ὡς καθαρὸν ἀλεύριν· 445
καὶ πάντοτε ἡ μύτη σου ὀσμᾶται τὴν κοπραίαν,
καὶ ἀνασκάπτει τὰ πηλὰ διόλου καὶ τὰ βοῦρκα.
καὶ σὺ ποιεῖς τὴν ψῆφόν σου καὶ τὴν ὑπόληψίν σου
μὲ ζῶα καθαρώτατα, ἀμίαντα παράπαν.“
ὁ χοῖρος δὲ ὡς ἤκουσεν τὰς ὕβρεις τοῦ προβάτου, 450
καταισχυνθεὶς καὶ ἐντραπεὶς ἀπέφυγεν µακρόθεν·