Τὴν χήρα Γῆν ἀγάπησαν τέσσαρες πιστοί,
κ’ οἱ τέσσαρες τὴν θέλουνε.
Δός του πηγαίνουν κ’ ἔρχονται καταποδιαστοί,
δός του προξένια στέλλουνε,
ὁ καθεὶς ὅ,τ’ ἔχει.
Τὸ Καλοκαῖρ’ ἀπ’ ὅλους των πλέον ζωηρό,
εἶναι παιδί μ’ αἰσθήματα.
Γιὰ μόνη τὴν ἀγάπη του ὅλο τὸν καιρό,
γιὰ ’κείνης τὰ θελήματα
ὅλη ’μέρα τρέχει.
Συνάγει τὰ πετούμενα σ’ εὔθυμο χορὸ
τὰ κάλλη της νὰ ψάλλουνε·
κάθ’ ἄνθος φέρει εὔοσμο, ῥόδο δροσερό,
καὶ ὅλ’ αὐτὰ ποῦ θάλλουνε
γύρω της τὰ βάλλει.
