Τὰ ’μάτια ’παινεθήκανε καὶ εἶπαν στὸ κορμὶ
’περηφανεμμένα.
Ὡσὰν ἑμᾶς δὲν ’βρίσκεται μ’ ἀξία καὶ τιμὴ
ὄργανο κανένα.
Χωρὶς λαδάκι φέγγουμε χωρὶς καμμιὰ τροφή
’δὼ καὶ τόσον τόπον.
καὶ βλέπει χίλια πράμματα, ἀπ’ ὅπου κι’ ἂν στραφῇ,
ἡ ὄψη τῶν ἀνθρώπων.—
Τ’ ἀκοῦσαν καὶ ’πειράχθηκαν καὶ εἶπαν μὲ τρελὴ
τὰ αὐτάκια βία.
—Ματάκια, μὴν ’παινεύεσθε, καὶ σᾶς περνοῦν πολὺ
ἄλλοι στὴν ἀξία.
Τί ὠφελᾷ ἡ βλέψη σας, ἀφοῦ δὲν διαπερνᾷ
οὔτε ἕνα τοῖχον;
Ἑμᾶς ἂν ἔχ’ ὁ ἄνθρωπος, ’ως καὶ στὰ σκοτεινὰ
’ξεύρει κάθε ἦχον.—
