Ὑπομονή! Θὰ μάθω δίχως ἄλλο,
πότ’ ἑορτάζ’ ἕν τέκνον του μεγάλο!—
Ἀλλά, εἰς τὴν στιγμὴν ἐπάνω
τῆς ἀποφάσεως αὐτῆς,
χωρὶς νὰ ἤθελα μανθάνω,
πῶς τὴν ἀπόφασιν τὴν κάνω—
Κατόπιν ἑορτῆς!
Ἀλλὰ λοιπόν; Τότε κανεὶς ὀφείλει
νὰ μάθῃ πιὰ μὴν ἔχουνε Βασίλη!
Κι’ ἂν ἔχουν, “Φίλε”, νὰ τοῦ ψάλῃ,
“κι’ ἀπὸ τὴν Κρήτη βουλευτής!”
“Ἔχουν!” μὲ εἶπαν τότε ἄλλοι.
Μήπως κι’ αὐτὸ τὸ εἶπαν πάλι—
Κατόπιν ἑορτῆς;
Ἀνίσως ναί, βεβαίως ἡ Κυρία
θὰ σ’ ἐρωτήσῃ τίς εἶν’ ἡ αἰτία.
Παρακαλῶ, ἐκ μέρους μου ἀπάντα,
πῶς εἶμαι Ἕλλην ποιητής.
Ὅλα δὲ κράζουν τὰ συμβάντα,
ὅτι ὁ Ἕλλην φθάνει πάντα—
Κατόπιν ἑορτῆς!
