Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
202
(ΓΕΝΙΚΟΝ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ.)
Αὐτουνοῦ τοῦ λείπει ἕνα’κεῖνος τ’ ἄλλο δὲν γνωρίζει·
ἕνας τἄχει μαζωμένα,
καὶ γιὰ τοῦτο δὲν ἀχρήζει.
Μερικοὺς οὐδὲ κουκκοῦτσι
τοὺς ἐδόθηκε μυαλός,
κ’ ἕνα τρύπιο μου παποῦτσι
δὲν ἀξίζ’ ὁ πιὸ καλός!
Κάθε δυό τους καὶ ζευγάρι,
κι’ ἂς τοὺς λείπῃ κἄτι τί.
Πές μου, Μάρω, ποιὸς θὰ πάρῃ
τὴν χιλιάδα μετρητή;—
(ΤΕΛΙΚΟΝ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ.)
Εἶχε παρ’ αὐτὴ τὸν πρῶτοκι’ ἄρχησε νὰ ῥοχαλίζῃ.
Μὰ ’ξιππάσθη μὲ τὸν κρότο
κ’ εἶπε, δίχως νὰ γνωρίζῃ.
—Ἀπὸ κάθε μιὰ φυλλάδα
λείπει, λέγεις, κἄτιντίς;
Δίχως ἄλλο στὴν Ἑλλάδα
δὲν ὑπάρχει ποιητής.
Καὶ κανένας δὲν θὰ πάρῃ
τὴν χιλιάδα μετρητή,
ἂν μᾶς κάμουνε τὴν χάρη
καὶ βραβέψουν τὸν Κριτή.—
