Βλέπε, πῶς μὲ κάθε τρόπον
τὰ μελίσσια, τὰ λουλούδια,
τὰ στοιχεῖα αὐτὰ τοῦ κόσμου
μ’ ἐνθυμίζουν τῶν ἀνθρώπων
ταὶς χαραὶς καὶ τὰ τραγούδια
μὲ τὴν λύπη ποὖν’ ἐντός μου!
Ὁ καθένας προοδεύει·
ὅπως εὕρ’ οἰκονομιέται,
κ’ ἔκαμ’ ἔρωτα γιὰ νἄχῃ.
Ἡ καρδιὰ μ’ ὅλο γυρεύει·
κι’ ἀγαπᾷ κι’ ἀνταγαπιέται,
κ’ εἶναι πάντοτε μονάχη!
