Σελίδα:Athides Aurai Georgios Vizyinos.djvu/141

129

καὶ μὲ νεκρόχλωμη θωριά,
καὶ δὲν τολμᾷ νὰ ψάλῃ:
Ὤ, δῶστε μ’ εὔσπλαχνη καρδιὰ
ἕν ἄσπρο καί σ’ ἐμένα,
νὰ μνημονέψω τὰ παιδιά,
ποῦ μ’ ἔχουν ’σκοτωμένα!

---

K