Ὀλίγαι μόνον ὁδοὶ τοῦ Βαρόσχ (τῆς βουλγαρικῆς συνοικίας) ὑπάρχουσιν, ἐπὶ τῶν ὁποίων ἢ ὑπὸ τὰς ὁποίας δὲν ὑπάρχει ὀχετός, ἐν ᾧ δὲν καταρρέει ὕδωρ παφλάζον. Διὰ τῶν πλείστων αὐλῶν καὶ κήπων διέρχονται τάφροι, ὧν τὸ χειμαρρῶδες ὕδωρ παραλαμβάνει πᾶσαν ἀκαθαρσίαν.» Τὰ αὐτὰ λέγει καὶ περὶ τοῦ Καζανλίκ ὁ αὐτόπτης μάρτυς στράτηγὸς Μόλτκε.» Δυσκόλως δύναταί τις, λέγει, νὰ σχηματίσῃ ἰδέαν περὶ τῆς ἀφθονίας τῶν ὑδάτων τῆς χώρας ταύτης. Εὗρον παρὰ τὴν ὁδὸν πηγήν, 9 δακτύλων παχεῖαν, ἥτις καθέτως ἀπὸ τοῦ κροκαλώδους ἐδάφους ἀναβλύζουσα κατήρχετο ὡς μικρὸς. χείμαρρος.: Ὅπως ἐν Λομβαρδίᾳ οὕτω καὶ ἐνταῦθα ἅπαντες οἱ ἀγροὶ καὶ οἱ κῆποι καθ’ ἑκάστην ὑπὸ τοῦ ὕδατος συμποτίζονται, ὅπερ καταφέρεται πρὸς τάφρους καὶ αὔλακας. Ἅπασα ἡ κοιλὰς εἶνε εἰκὼν τῆς εὐδαιμονίας καὶ πλουσίας καρποφορίας, πράγματι εὐτυχῆς χώρα. Οἱ ἀπέραντοι ἀγροὶ καλύπτονται ὑπὸ ὑψηλῶν καλάμων, οἱ δὲ λειμῶνες ὑπὸ ἀγελῶν προβάτων καὶ βοῶν. Συγχρόνως ἐπικρέμαται ὁ οὐρανὸς πλήρης πυκνῶν νεφῶν ὀμβρωδῶν, ἅτινα συσσωρευόμενα περὶ τὰς χιονοσκεπεῖς τῶν ὀρέων κορυφὰς κατὰ διαλείμματα ἐπιβρέχουσι τὰ πεδία. Ἐν τῷ μεταξὺ μαρμαίρει ὁ ἥλιος ὅπως θερμάνῃ πάλιν τὴν γῆν, ὁ δὲ ἀὴρ εἶνε πλήρης ἀρωμάτων, ὅπερ δὲν πρέπει νὰ θεωρηθῇ ὡς δι’ εἰκόνος, λεγόμενου, ὅπως συνηθίζουσιν οἱ περιηγηταί, ἀλλ’ εἶνε κατὰ λέξιν ἀντιγραφή». Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Κάνιης λέγει, ὅτι δὲν δύναταί τις εὐκόλως νὰ σχηματήσῃ ἰδέαν περὶ τοῦ βαθυπρασίνου πέπλου, ὅστις καλύπτει καὶ κατὰ τέλος τοῦ θέρους τὰ ὑψίπεδα τοῦ Αἵμου.
Πάντα ταῦτα καταδεικνύουσιν, ὅτι ἐνῷ ἐπὶ τῶν ἄλλων πῆς Μεσογείου χερσονήσων ἐπικρατεῖ κατὰ τὴν μνησθεῖσαν ὥραν φοβερὰ ξηρασία, ἰδίως δὲ ἐπὶ τῶν παραλίων
