τακρημνίσματα, ὅπως καὶ ἡ ὑγρασία τοῦ ἀέρος εἰς πᾶσαν τοῦ ἔτους ἐποχὴν εἶνε ἐπίσης σημαντική. Οὕτω ἐν Σόφιᾳ κατὰ μέσον ὅρον ἡ μέση ὑγρασία τῶν 4 τοῦ ἔτους ὡρῶν εἶνε 94, 80, 68, 75 %, ἡ δὲ ἐτησία 79 %, ἥτις προσεγγίζει πολὺ πρὸς τὴν τῆς Δ. Γερμανίας. Ἐπίσης καὶ αἱ χιονώδεις ἡμέραι κατ’ 6 μόνον ἡμέρας εἶνε ὀλιγώτεραι τῶν τῆς Δ. Γερμανίας.
Λίαν ὅμως παράδοξον εἶνε, ὅτι τὸ θέρος, ὅπερ ἐν ταῖς ἄλλαις τῆς Μεσογείου θαλ. χώραις εἶνε κατ’ ἐλάχιστον ὑετῶδες, ἐν τῷ τμήματι τούτῳ τῆς Ἑλλ. χερσονήσου εἶνε λίαν βροχερόν, ἴσως δὲ καὶ ἔν τισι τούτου τόποι βροχερώτερον ἢ κατὰ τὸ ἔαρ, ὅπερ ἐπὶ τῶν ὑψιπέδων τῆς Μεσογείου χωρῶν εἶνε ἡ μᾶλλον τοῦ ἔτους ὑετώδης ὥρα. Ἡ μεγίστη δὲ ποσότης τῶν ἀτμοσφαιρικῶν, κατακρημνισμάτων πίπτει κατὰ τὸ τέλος τοῦ ἔαρος, ἢ κατ’ ἀρχὰς τοῦ θέρους, κατὰ Μάϊον καὶ Ἰούνιον, ὅπερ ἐν σχέσει εὑρίσκεται πρὸς τὴν ἐλαχίστην, ὡς ἐμνήσθημεν, κατὰ Μάϊον ἀτμοσφαιρικὴν θλῖψιν. Κατὰ τὸ τέλος ὅμως τοῦ θέρους, ὡς καὶ κατὰ τὸ φθινόπωρον, βρέχει ὀλιγώτερον, διότι κατὰ Σεπτέμβριον ἐν ᾖ- πάσῃ τῇ ΝΑ Εὐρώπῃ ἐπικρατεῖ μεγάλη ἀτμοσφαιρικὴ θλῖψις.
Ὅτι δὲ τὸ βροχερὸν ποῦ θέρους ἐξαπλοῦται καὶ ἐπὶ τῆς Ροδόπης ἐξάγεται ἐκ περιγραφῆς τοῦ παρὰ τοὺς Β. πρόποδας τοῦ Μουσσαλλᾶ κειμένου Σαμακόβου (940 μ. ὑπὲρ θάλ.), ἣν δίδει ὁ φυτολόγος Ρόκστρω.» Ὅ,τι ἐν Σαμακόβῳ κατὰ τὸ ἔαρ καὶ θέρος παρέχει ἡ φύσις ἐν ὑπερμέτρῳ, ἐνίοτε δὲ καὶ ἀνυποφόρῳ πλησμονῇ, εἶνε ὕδωρ. Ὕδωρ ἄνωθεν ἡμῶν, ὕδωρ κάτωθεν ἡμῶν! Ραγδαιόταται βροχαὶ καταπίπτουσι συχνότατα κατὰ τὴν ἐποχὴν ταύτην, καταπλημμυροῦσαι πάντας τοὺς χειμάρρους καὶ τὸν Ἴσκερ ποταμόν.
