βυθιζοµένη ἡ Ἑλληνοασιατικὴ ἤπειρος· χωρεῖ δὲ ἡ καταβύθισις αὐτῆς εἰς χρόνους γεωλογικοὺς νεωτάτους, εἰς τὴν ἐποχὴν ἴσως ἐκείνην, καθ’ ἦν εἶχον ἐμφανισθῆ καὶ οἱ πρῶτοι τῆς λιθίνης ἐποχῆς ἄνθρωποι, ὧν αἱ γενεαὶ ὑπῆρξαν μάρτυρες τοιαύτης βαθμιαίας ἐξαλλειώσεως τῆς ΝΑ Εὐρώπης καὶ τῆς γενέσεως τοῦ Αἰγαίου πελ. Ἐν τῷ μεταξὺ ὁ Πόντος, ὅστις ἄχρι τῆς ἐποχῆς ταύτης ἐξηπλοῦτο πρὸς Β τοῦ Αἵμου, τῆς Κριμαίας καὶ τοῦ Καυκάσου, μετεκινήθη πρὸς Ν ὅπου καὶ νῦν ἐξαπλοῦται καὶ διὰ τῶν διαρρωγῶν τοῦ Βοσπόρου, τῆς Προποντίδος καὶ τοῦ Ἑλλησπόντου, ἡνώθη βραδύτερον διὰ τοῦ σχηµατισθέντος Αἰγαίου πελ. μετὰ τῆς Μεσογείου.
Τοιαύτη ἐν συντόμῳ ἡ γένεσις τῶν παραλίων καὶ τῶν θαλασσῶν τῆς Ἑλληνικῆς χερσονήσου, ἥτις ὡς ἐν τῆς ἐπικαίρου αὐτῆς θέσεως ἐν μέσῳ τριῶν ἠπείρων καὶ τοῦ θαυμασίου καὶ ἁρμονικοῦ αὐτῆς θαλασσίου διαμελισμοῦ καὶ τῶν ὀρέων της ἔχει κλίμα λαμπρόν, ἱκανὸν ν’ ἀναδείξῃ καὶ ν’ ἀναθρέψῃ λαὸν προοδευτικόν, φίλεργον καὶ φιλελεύθερον. Ἔπειδὴ δὲ ἐπὶ πολὺ ἤθελον ἐπεκταθῆ περιγράφων τὸ κλῖμα ὅλοκλήρου τῆς Ἑλλ. χερσονήσου καὶ καταδεικνύων τὸ ἀμετάβλητον αὐτοῦ, περιορίζομαι ἐνταῦθα εἰς τὴν ἔρευναν τοῦ κλίματος τοῦ κορμοῦ τῆς Ἑλλ. χερσονήσου καὶ ἰδίᾳ τοῦ τῆς Θρᾴκης, εἰ καὶ δὲν ἔχει ἐξακριβωθῆ τοῦτο μετὰ τῆς δεούσης ἐπιστημονικῆς ἀκριβείας, ἐλλείψει πολλῶν μετεωρολογικῶν σταθμῶν.
Λέγοντες κλῖμα θαλάσσιον, νοοῦσιν οἱ γεωγράφοι τὸ κλῖμα χώρας τινός, ἐν ᾗ δὲν ὑπάρχει μεγάλη διαφορὰ μεταξὺ χειμῶνος καὶ θέρους (θερμὸς χειμὼν καὶ δροσερὸν θέρος), ἠπειρωτικὸν δέ ἐν ᾗ μεγάλη διαφορὰ μεταξὺ θέρους καὶ χειμῶνος (χειμὼν παγετώδης καὶ θέρος καυστικόν). Τὸ κλῖμα δὲ
