Τὸ ἐκτὸς τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους τμῆμα τῆς χερσονήσου, ὅπερ καὶ τὸ πλεῖστον, δὲν εἶνε τοσοῦτον ἰσχυρῶς ὑπὸ τῆς θαλάσσης διαμεμελισμένον, ὡς ἡ Πελοπόννησος καὶ ἡ Στερεὰ Ἑλλάς. Τὸ πλεῖστον τῶν παραλίων τῆς Θρᾴκης εἶνε ρηξιγενές, γεννηθέν, διότι τμῆμα τῶν ἀνατολικῶν μερῶν τῆς τεμαχιστῆς χώρας, διαρραγὲν καθέτως καὶ ἀποκοπέν, ἔπαθε βραδεῖαν συνίζησιν καὶ ἐκαλύφθη ὑπὸ τῶν ὑδάτων τοῦ Εὐξείνου Πόντου. Ἐν τῷ ἐπὶ τῶν Βουλγαρικῶν παραλίων κειμένῳ κόλπῳ τῆς Βάρνης, διὰ διαρρήξεως καὶ συνιζήσεως γεννηθέντι, δὲν ὑπάρχουσι νῆσοι καὶ λιμένες δυνάμενοι νὰ καταστήσωσι την χώραν ναυτικὴν καὶ ἐμπορικήν, ἀλλ’ ἡ παραλία χωρεῖ μετὰ μικρᾶς τινὸς κάμψεως ἀπὸ τοῦ ἀκρωτηρίου Καλῆς Ἄκρας πρὸς νότου, Ἑλληνικὰ φέρουσα ὀνόματα καὶ ὑπὸ Ἑλλήνων κατὰ τὸ πλεῖστον οἰκουμένη. Μέχρι δὲ τοῦ ἀκρωτηρίου Αἱμονίου ὁ μόνος ἄξιος λόγου λιμὴν εἶνε ὁ τῆς Βάρνης, ὅστις ὅμως καὶ δὲν παρέχει μεγάλην ἀσφάλειαν εἰς τὰ πλοῖα.
Ἀπὸ τοῦ ἀκρωτηρίου δὲ Αἱμονίου, ὅπερ εἶνε τὸ ἀνατολικὸν ἄκρον τοῦ Μικροῦ Αἵμου, ἄρχονται τὰ παράλια τῆς Θρᾴκης, ὁπόθεν ἄρχεται καὶ ὁ κόλπος τοῦ Πύργου, πόλεως Ἑλληνικωτάτης. Ὁ κόλπος δὲ οὗτος διαχωρίζεται εἰς πέντε μικροτέρους κολπίσκους δι’ ἀκρωτηρίων, ἐφ’ ὧν αἱ Ἑλληνικαὶ πόλεις Μεσημβρία, Ἀγχίαλος, Σωζόπολις καὶ Ἀγαθόπολις. Ὁ κολπίσχος δέ, ἐφ’ ᾧ κεῖται ὁ Πύργος, εἶνε ὑποθαλασσία συνέχεια τῆς ἐπιμήκους κοιλάδος τοῦ Αἵμου, ἣν διαρρέει, ὡς θὰ ἴδωμεν, τὸ παραποτάμιον τοῦ Ἕβρου, Ἄρισβος ἢ Τούνδζας ἐπικαλούμενον.
