Ἡ Αὑτοῦ Μεγαλειότης ὁ Αὐτοκράτωρ τῶν Γάλλων, τὸν Κύριον Γοδεφρέδον, Βερνάρδον, Ἑῤῥίκον, Ἀλφόνσον, Πρίγκηπα Δὲ Λατοὺρ Δ’ Ὠβέρνιε-Λωραγκαὶ, Ἔκτακτον Πρεσβευτὴν καὶ Πληρεξούσιον παρὰ τῇ Αὐτῆς Βρετανικῇ Μεγαλειότητι, Ἀνώτερου Ταξιάρχην τοῦ Αὐτοκρατορικοῦ Τάγματος τοῦ Λεγεῶνος τῆς Τιμῆς, Μεγαλόσταυρον τοῦ Τάγματος τοῦ Ἐρυθροῦ Ἀετοῦ τῆς Πρωσσίας, Μεγαλόσταυρον τοῦ Τάγματος τῶν Ἁγίων Μαυρικίου καὶ Λαζάρου, κλπ.
Ἡ Αὐτῆς Μεγαλειότης ἡ Βασίλισσα τοῦ Ἡνωμένου Βασιλείου τῆς Μεγάλης Βρετανίας καὶ τῆς Ἰρλανδίας, τὸν Ἐντιμότατον Ἰωάννην, Κόμητα Ῥώσελλ, Ύποκόμητα Ἄμπερλεϋ τοῦ Ἄμπερλεϋ καὶ Ἀρδσάλλα, Ὁμότιμον τοῦ Ἡνωμένου Βασιλείου, Ἱππότην τοῦ Εὐγενεστάτου Τάγματος τῆς Περικνημίδος, Σύμβουλον τῆς Αὐτῆς Βρετανικῆς Μεγαλειότητος ἐν τῷ Ἰδιαιτέρῳ Αὐτῆς Συμβουλίῳ καὶ Ὑπουργὸν ἐπί τῶν Ἐξωτερικῶν·
Καὶ ἡ Αὐτοῦ Μεγαλειότης ο Αὐτοκράτωρ πασῶν τῶν Ῥωσσιῶν, τὸν Κύριον Φίλιππον, Βαρῶνα Βρουννὼφ, Ἰδιαίτερον Αὐτοῦ Σύμβουλον ἐν ἐνεργείᾳ, Ἔκτακτον Πρεσβευτὴν καὶ Πληρεξούσιον παρὰ τῇ Αὐτῆς Βρετανικῇ Μεγαλειότητι, Ἱππότην τῶν Ῥωσσικῶν Ταγμάτων, Μεγαλόσταυρον τοῦ Αὐτοκρατορικοῦ Τάγματος τοῦ Λεγεῶνος τῆς Τιμῆς, καὶ Μεγαλόσταυρον τοῦ Τάγματος τοῦ Σωτῆρος τῆς Ἑλλάδος, κλπ., κλπ.·
Οἵτινες ἀνταλλάξανεες τὰ ἑαυτῶν πληρεξούσια, εὑρεθέντα ἐν καλῇ τάξει, συνωμολόγησαν καὶ ὑπέγραψαν τὰ ἐξῆς ἄρθρα:
Ἡ Αὐτῆς Μεγαλειότης ἡ Βασίλισσα τοῦ Ἡνωμένου Βασιλείου τῆς Μεγάλης Βρετανίας καὶ τῆς Ἰρλανδίας ἐπιθυμοῦσα νὰ πραγματοποιήσῃ τὴν εὐχὴν, ἣν ἡ Βουλὴ τῆς Ἡνωμένης Πολιτείας τῶν Ἰονίων Νήσων ἐξέφρασεν, ὑπὲρ τῆς μετὰ τῆς Ἑλλάδος ἑνώσεώς των, συνῄνεσεν, ὑπὸ τοὺς παρακατιὸν διαλαμβανομένους ὅρους, νὰ παραιτήσῃ τὴν προστασίαν τῶν Νήσων Κερκύρας, Κεφαλληνίας, Ζακύνθου, Λευκάδος, Ἰθάκης, Κυθήρων καὶ Παξῶν, μετὰ τῶν παραρτημάτων αὐτῶν, αἵτινες, διὰ τῆς ἐν Παρισίοις, τῇ 21 Ὀκτωβρίου (5 Νοεμβρίου) 1815, ὑπογραφείσης Συνθήκης ὑπὸ τῶν Πληρεξουσίων τῆς Αὐστρίας, τῆς Μεγάλης Βρετανίας, τῆς Πρωσσίας καὶ τῆς Ῥωσσίας, συνέστησαν ἓν καὶ μόνον ἐλεύθερον Κράτος ὑπὸ τὸ ὄνομα Ἡνωμένη Πολιτεία τῶν Ἰονίων Νήσων, τεθὲν ὑπὸ τὴν ἄμεσον καὶ ἀποκλειστικὴν προστασίαν τῆς Αὐτοῦ Μεγαλειότητος τοῦ Βασιλέως τοῦ Ἡνωμένου Βασιλείου τῆς Μεγάλης Βρετανίας καὶ τῆς Ἰρλανδίας, καὶ τῶν κληρονόμων καὶ διαδόχων Αὐτοῦ.
Ἑπομένως, ἡ Αὐτοῦ Μεγαλειότης ὁ Αὐτοκράτωρ τῶν Γάλλων, ἡ Αὐτῆς Βρετανικὴ Μεγαλειότης καὶ ἡ Αὐτοῦ Μεγαλειότης ὁ Αὐτοκράτωρ πασῶν τῶν Ῥωσσιῶν, ὡς ὑπογράψαντες τὴν Συνθήκην τῆς 25 Ἀπριλίου (7 Μαΐου) 1832, ἀναγνωρίζουσι τὴν ἕνωσιν ταύτην, καὶ διακηρύττουσιν ὅτι ἡ Ἑλλὰς, ἐντὸς τῶν ὁρίων τῶν διαγραφομένων ὑπὸ τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει μεταξὺ τῶν Αὐλῶν τῆς Γαλλίας, τῆς Μεγάλης Βρετανίας καὶ τῆς Ῥωσσίας, ἀφ’ ἑνὸς, καὶ τῆς Ὑψηλῆς Πύλης, ἀφ’ ἑτέρου, διαπραχθείσης Συμβάσεως τῇ 9/21 Ἰουλίου 1832, —συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν Ἰονίων Νήσων,— ἀποτελέσει ἓν Κράτος
