Ἰονίων Νήσων, ὅτι, ὅπως ἑνώσῃ τὰς Νήσους ταύτας μετὰ τοῦ Βασιλείου τῆς Ἑλλάδος, ἦν πρόθυμος, ἐὰν ἐξέφραζεν τοιαύτην εὐχὴν ἡ Ἰόνιος Βουλὴ, νὰ ἐγκαταλίπῃ τὴν προστασίαν τῶν Νήσων τούτων, ἥτις εἶχεν ἀνατεθῇ εἰς τὴν Αὐτῆς Μεγαλειότητα διὰ τῆς ἐν Παρισίοις, τῇ 21 Ὀκτωβρίου (5 Νοεμβρίου) 1815, μεταξὺ τῶν Αὐλῶν τῆς Αὐστρίας, τῆς Μεγάλης Βρετανίας, τῆς Πρωσσίας καὶ τῆς Ῥωσσίας συνομολογηθείσης Συνθήκης. Της εὐχῆς ταύτης ἐκδηλωθείσης διὰ Ψηφίσματος τῆς ῥηθείσης Βουλῆς, παμψηφεὶ ἐκδοθέντος τῇ 7/19 Ὀκτωβρίου 1863, ἡ Αὐτῆς Βρετανικὴ Μεγαλειότης συνῄνεσε, διὰ τοῦ 1ου ἄρθρου τῆς Συνθήκης τῆς συνομολογηθείσης τῇ 2/14 Νοεμβρίου 1863 μεταξὺ τῆς Αὐτῆς Μεγαλειότητος τοῦ Αὐτοκράτορος τῆς Αὐστρίας, τοῦ Αὐτοκράτορος τῶν Γάλλων, τοῦ Βασιλέως τῆς Πρωσσίας καὶ τοῦ Αὐτοκράτορος πασῶν τῶν Ῥωσσιῶν, νὰ παραιτήσῃ τὴν προστασίαν ταύτην, ὑπό τινας ὅρους ἐν τῇ μνησθείση Συνθήκῃ διαλαμβανομένους καὶ ἐπεξηγηθέντας κατόπιν διὰ τῶν μεταγενεστέρων πρωτοκόλλων.
Αἱ δὲ Αὐτῶν Μεγαλειότητες ὁ Αὐτοκράτωρ τῆς Αὐστρίας, ὁ Αὐτοκράτωρ τῶν Γάλλων, ὁ Βασιλεὺς τῆς Πρωσσίας καὶ ὁ Αὐτοκράτωρ πασῶν τῶν Ῥωσσιῶν συνῄνεσαν, διὰ τοῦ αὐτοῦ ἄρθρου καὶ ὑπὸ τοὺς αὐτοὺς ὅρους, νὰ παραδεχθῶσι τὴν παραίτησιν ταύτην, καὶ ν’ ἀναγνωρίσωσι, σὺν τῇ Αὐτῆς Βρετανικῇ Μεγαλειότητι, τὴν μετὰ τοῦ Βασιλείου τῆς Ἑλλάδος ἕνωσιν τῶν εἰρημένων Νήσων.
Δυνάμει, τοῦ ἄρθρου 5 τῆς ἐν Λονδίνῳ, τῇ 1/13 Ἰουλίου 1863, ὑπογραφείσης, Συνθήκης, συνεφωνήθη πρὸς τούτοις ὁμοφώνως μεταξὺ τῆς Αὐτοῦ Μεγαλειότητος τοῦ Αὐτοκράτορος τῶν Γάλλων, τῆς Αὐτῆς Βρετανικῆς Μεγαλειότητος καὶ τῆς Αὐτοῦ Μεγαλειότητος τοῦ Αὐτοκράτορος πασῶν τῶν Ῥωσσιῶν, ὅτι αἱ Ἰόνιοι Νῆσοι, ὅταν ἡ μετὰ τοῦ Βασιλείου τῆς Ἑλλάδος ἕνωσίς των τελεσθῇ, ὡς προεῖδε τὸ ἄρθρον 1 τῆς αὐτῆς Συνθήκης, θέλουσι συμπεριληφθῇ ἐν τῇ ὑπὲρ τῆς Ἑλλάδος συνομολογηθείσῃ ἐγγυήσει ὑπὸ τῶν Αὐλῶν τῆς Γαλλίας, τῆς Μεγάλης Βρετανίας καὶ τῆς Ῥωσσίας διὰ τῆς ἐν Λονδίνῳ, τῇ 25 Ἀπριλίου (7 Μαΐου) 1832, ὑπογραφείσης Συνθήκης.
Ἑπομένως, σύμφωνα πρὸς τοὺς ὄρους τῆς Συνθήκης τῆς 1/13 Ἰουλίου 1863 καὶ πρὸς τοὺς ὅρους τοῦ ἄρθρου 6 τῆς Συνθήκης τῆς 2/11 Νοεμβρίου, δι’ οὗ οἱ Αὐλαὶ τῆς Γαλλίας, της Μεγάλης Βρετανίας καὶ τῆς Ῥωσσίας, ὡς Δυνάμεις ἐγγυήτριαι ὑπὲρ τοῦ Βασιλείου τῆς Ἑλλάδος, ἐπεφυλάξαντο νὰ συνάψωσι Συνθήκην μετὰ τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως, ὡς πρὸς τὰς συμφωνίας, ἃς ἡ ἕνωσις τῶν Ἰονίων Νήσων μετὰ τῆς Ἑλλάδος δύναται νὰ καταστήσῃ ἀναγκαίας, αἱ ῥηθεῖσαι Αὐτῶν Μεγαλειότητες ἀπεφάσισαν νὰ προβῶσιν εἰς διαπραγματεύσεις μετὰ τῆς Αὐτοῦ Μεγαλειότητος τοῦ Βασιλέως τῶν Ἑλλήνων, πρὸς τὸν σκοπὸν τῆς ἐκτελέσεως τῶν ἀνωτέρω μνημονευθεισῶν διατάξεων.
Ἐπειδὴ δὲ ἡ Αὐτοῦ Μεγαλειότης ὁ Βασιλεὺς τῶν Ἑλλήνων συγκατετέθη εἰς τὴν διάπραξιν τῆς Συνθήκης ταύτης, αἱ ῥηθεῖσαι Αὐτῶν Μεγαλειότητες διώρισαν Πληρεξουσίους Αὐτῶν, ἤτοι·
Ἡ Αὐτοῦ Μεγαλειότης ὁ Βασιλεὺς τῶν Ἑλλήνων, τὸν Κύριον Χαρίλαον Σ. Τρικούπην, Πληρεξούσιον ἐν τῇ Ἐθνικῇ τῶν Ἑλλήνων Συνελεύσει·
