Πότε, πότε θὰ μᾶς ἔρθης, πότε θὰ σὲ διοῦνε τὰ μάτια μας καὶ θὰ σὲ χαροῦνε οἱ καρδιές μας, Χριστέ µου καὶ σωτήρα, νέε δημιουργέ, νέε πλάστη τῆς γλώσσας µας τῆς νέας; Τὸ χορτάρι μοναχό του θὰ φυτρώσῃ ὅπου πατήσῃς. Ἡ γὶς θὰ σὲ χαιρετήσῃ· θὰ σκύψουνε τἀστέρια νὰ σὲ προσκυνήσουνε κι ἀφτά. Στὸ δρόμο ποὺ θὰ πηγαίνῃς, ἡ φύση θὰ στολίζεται καὶ θὰ ξαπλώνῃ ὅλες τὶς ὀμορφιές της. Τὰ πουλιὰ θὰ ζουλέψουνε τὴ φωνή σου. Θὰ κυριέψῃς τὶς καρδιὲς καὶ θὰ τὶς κάμῃς νὰ σἀγαποῦνε καὶ νὰ γλυκοτρέμουνε κάθε φορὰ ποὺ θἀκούνε τὄνομά σου, γιατὶ στὴν ποίησή σου θὰ βροῦνε ὅσα μέσα τους ἔχουνε καὶ δὲν ξέρουνε νὰ τὰ ποῦνε. Ἕνα λόγο θἄχῃς γιὰ κάθε ψυχή, μιὰ παρηγοριὰ γιὰ κάθε δάκρι, μιὰν ἀλήθεια γιὰ κάθε νοῦ. Ὅ τι ποθεῖ ὁ καθένας, ὃ τι συλλογιέται κι ὅ τι νοιώθει, θὰ τἀπαντήσῃ στὴ γραφή σου. Ὁλωνῶνε τὰ φρονήματα θὰ τὰ κάµῃς δικά σου· ὅλα τὰ καρδιοχτύπια θὰ τἀντηχήσῃς. Σὰν καθρέφτης μας θὰ σταθῇς καὶ σὲ σένα θὰ γυρέβῃ τὸ ἔθνος νὰ διῇ τὴ μορφή του, γιατὶ μ’ ἕνα ποὺ θὰ πῇς, ὁ καθένας θὰ καταλάβῃ πρώτη φορὰ τὸν ἑαφτό του. Τὰ φαινόμενα τῆς φύσης, τῶν ἀθρώπωνε τὰ πάθη καὶ τὰ πάθια θὰ μᾶς ξανοίξῃς. Θὰ μᾶς δώσῃς ὕψος καὶ θάῤῥος καὶ παντοῦ θὰ σκορπίσῃς τοὺς θησαβρούς σου.
Ἐσὺ θὰ γίνῃς ἄλλος Ὀρφές. Θὰ µαλακώσῃς τὶς πέτρες· θὰ σέρνῃς κατόπι σου τὰ θεριά. Μὲ τοὺς ἀψηλούς σου λογισμούς, μὲ τὶς τολμητερές σου ἐλπίδες, μὲ τὴν καινούρια σου τὴ φράση, ὅπου περάσῃς θὰ νικήσῃς. Θὰ πλουτίσῃς τὴ γλώσσα καὶ θὰ σὲ πλουτίσῃ. Θὰ περπατῇς καὶ θὰ ψάλῃς τὴν ξανα-Σελίδα:Το Ταξίδι μου (1905).djvu/61
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
53
ΦΤΩΧΟΠΡΟΔΡΟΜΟΣ
Ζʹ.
Φτωχοπρόδρομος.
