Αυτή η σελίδα δεν έχει ελεγχθεί ακόμη για πιθανά λάθη.
20
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΟΥ
πῶ στοὺς ὀχτρούς μας, στοὺς ἀντίπαλους καὶ στοὺς δασκάλους, πὼς ἀφτοὶ δὲ θὰ μὲ κουράσουνε, καὶ τοῦ κάκου. Νὰ μὲ ξέρουνε γιὰ χαλκέντερο, καὶ νἀποροῦνε, γιατὶ ποῦ νὰ τὸ ὑποψιάζουνται τί δύναμη μπορεῖ καὶ δίνει σ’ ἕναν ἄθρωπο μιὰ Ἰδέα; Νοιώθω μέσα μου ἀκόμα περισσότερο κουράγιο, τὸν ἥλιο μὲ ἀκόμα πιὸ ἀχόρταγο πλεμόνι τονὲ ῥουφῶ, παρὰ στὸν καιρὸ τοῦ Ταξιδιοῦ. Καὶ πάντα μοῦ φαίνεται καινούριο, πάντα φρέσκο τὸ φῶς.
Ἡ λύπη ποὺ κάποτες ἀπὸ τὴν πέννα μου στάζει ἔχει ἀλλοῦ τὴν πηγή της. Ὁ πόλεμος δὲ μοῦ τὴ φέρνει μήτε ὁ ἀγώνας, μήτε κ’ ἡ δυσκολία τῆς δουλειᾶς. Μοῦ τὴ φέρνουνε ἴσως τὰ χρόνια τὰ γοργά. Βιαζόμουνε νὰ βγάλω τὴ δέφτερη ἔκδοση τοῦ Ταξιδιοῦ, γιὰ νὰ καταπιαστῶ καὶ τἄλλο τὸ ταξίδι, ποὺ λογαριάζω νὰ τὀνομάσω τὸ Μεγάλο. Τὸ μεγάλο γιὰ τὸν ἄθρωπο εἶναι κεῖνο ποὺ τὸ λένε καὶ τὸ στερνό, τὸ μεγάλο γιὰ τὸ ἔθνος εἶναι τῆς ἱστορίας του τὸ ῥέμα, γιὰ τὸν πλανήτη μας εἶναι ὁ δρόμος του στὸν οὐρανό. Γιὰ κάτι τέτοια σκοπέβω νὰ φιλοσοφήσω στὸ καινούριο μου τὸ ταξίδι, ὅταν τὸ κάμω. Μὲ τέτοιους λογισμοὺς ταιριάζει κιόλας νὰ προετοιμάζεται κανένας, ἂς εἶναι κι ἀπὸ νωρίς, γιὰ τὴν ὥρα τοῦ μισεμοῦ ποὺ γυρισμὸ δὲν ἔχει. Θέλω νὰ κατεβῶ στὴν Ἑλλάδα· Θέλω νὰ τὴ δῶ· θἀρχίσω ἀπὸ τὰ Ἑφτάνησα τα τρισάγια· ἔπειτα θὰ πάω στὴν Κρήτη, τὴν Ξαναγεννημένη· θὰ τραβήξω ὕστερα ἴσα μὲ τὴν Κύπρο, τὸ νησὶ τῆς πρωτόπλαστης Ἀγάπης· καὶ τότες θὰ περάσω ἀπὸ τὴν Ἀθήνα, γιὰ νἀνεβῶ στὸν Παρθενώνα. Ἕναν ὕμνο θέλω νὰ ψάλω τῆς Ἰδέας. Ἕναν ὕμνο Τῆς χρωστῶ. Τὴ γνώρισα ψυχῇ καὶ σάρκα. Μὲ τὰ μάτια μου τὴν εἶδα καὶ στὸ πρῶτο μου ταξίδι. Τῆς ἔπρεπε κι ἀπὸ τὰ χίλια ὁχτακόσια ὀγδόντα ὀχτὼ ἕνα προσκύνημα, δὲν ἤξερα ὅμως ὁ δύστυχος καὶ δὲν τὄβαλα στὸ Ταξίδι μου πουθενά. Σήμερα τὸ βάζω, γιὰ νὰ συνεδένῃ ὅλα μου τὰ ἔργα μιὰ Ἰδέα καὶ πάντα. «Νοιώθω μέσα μου κάτι ἀθάνατο ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ