Ἔπειτα δὲ μοῦ φάνηκε σωστὸ νὰ κάθουμαι τώρα νὰ στολίζω τὸ Ταξίδι μὲ τεχνοσοφίες ποὺ δὲν τὶς εἶχε πρῶτα. Βέβαιο πὼς σήμερα θὰ γράφω κάπως καλήτερα τὴ γλώσσα. Πιὸ τίμιο νὰ μὴ γελῶ τὸν ἀναγνώστῃ καὶ νἀφήσω στὴ θέση τους κάτι ἀδέξια καὶ νεανήσια ποὺ τότες δὲν τὰ πρόσεχα. Τὶς ἐπανάληψες, τὶς χασμωδίες καὶ τα τέτοια, ὅση ὄρεξη κι ἂν εἶχα, τὸ νόμισα περιττὸ νὰ τὰ σιάξω. Διώρθωσα ὅμως ἄλλα μερικά. Θυμοῦμαι σὰ βγῆκε τὸ Ταξίδι, μέσα στὶς φωνές, στὶς βρισιὲς καὶ τὸ κακό, τἀσήμαντα λαθάκια, μόλις πεντέξη, ποὺ πήγανε νὰ μοῦ ξεσκαλίσουνε. Δὲ βρίσκανε ἄλλα. Ἐγώ τοὺς ἄφινα, ὅσο τὸ κάνανε γοῦστο, νὰ φωνάζουνε, κ’ ἔπαιρνα σημείωση γιὰ ἕνα ἢ δυὸ σωστὰ ποὺ τύχαινε νὰ ποῦνε. Μὰ τὰ περισσότερα λάθια ποὺ ξεσηκώνανε, νόημα δὲν εἴχανε, Τὸ σπουδαιότερο μοῦ τὄδειξε κάποιος ποὺ χτυποῦσε κατακέφαλα τὴ δημοτική, τὴν ἀκανόνιστη, καὶ ποὺ ὡςτόσο φαίνεται πὼς θὰ τὴν ἤξερε λιγάκι, ἀφοῦ μὲ κατηγοροῦσε ποὺ ἔβαλα γιὰ στὴν ἀκόλουθη φρασούλα· γιὰ πρώτη φορά, σ’ ἀφτὸ τὸ βιβλίο, γράφηκε μὲ κάποια σειρὰ κ’ ἑνότητα ἡ γλώσσα τοῦ λαοῠ (ἔκδ. αʹ, σ. βʹ), ἀντὶς νὰ πῶ πρώτη φορά, δίχως τὸ γιά. Τὸ γιὰ πρώτη φορά, τὸ λένε, τὸ διάβασα κιόλας σὲ πολλοὺς δικούς μας· δὲν εἶναι καὶ μεγάλος ξενισμός, γιατὶ λέμε πῆγα γιὰ μισὴ ὥρα, ποὺ μοιάζει λιγάκι. Ὡςτόσο θαῤῥῶ πὼς ὁ κάποιος εἶχε δίκιο· πιὸ ῥωμαίϊκο ἔτσι, δηλαδὴ σκέττα πρώτη φορά. Ἄλλοι πάλε μοῦ δείχνανε, ὄχι τὰ δικά μου, παρὰ τὰ δικά τους τὰ λάθια· δὲν ξέρανε καὶ κάνανε τὸ σοφό, καθὼς τὄπαθε κεῖνος ποῦ τἀναφόρια, πάει νὰ πῇ τὰ ῥέματα, τὰ ἤθελε ἀνηφόρια!
Καιρὸς δὲ μοῦ ἀπομνήσκει νὰ τὰ πάρω ἕνα ἕνα. Μήτε ἀξίζει. Ἐγὼ εἶμαι καὶ καλὸ παιδί. Σὰ δίσταζα, σὰ δὲν εἴμουνε ὅλους διόλου βέβαιος γιὰ καμιὰ λέξη, τὴν ἄλλαξα καὶ τούτη στὴ δέφτερη ἔκδοση ἐδῶ, λ. χ. τὸ βιὸς (ἔκδ. αʹ, σ. 72), ποὺ καὶ γι’ ἀφτὸ μοῦ ῥιχτήκανε. Κι ὅμως νομίζω πὼς δὲ γίνεται, καὶ θὰ τἄκουσα μὲ τὴ σημασία ποὺ τὄχω. Δὲν πειράζει. ἊςΣελίδα:Το Ταξίδι μου (1905).djvu/19
Αυτή η σελίδα δεν έχει ελεγχθεί ακόμη για πιθανά λάθη.
11
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
