Μὲ τὸ δρόμο ἕνα βουνὸ ἀνταμώνει μὲ τὸ ἄλλο βουνό, μιὰ πολιτεία δίνει τὸ χέρι στὴν ἄλλη.
Εἶναι δρόμοι στρωτοί, πλατιοί, καὶ ἴσοι σὰν τοὺς δρόμους τῆς πόλης. Εἶναι δρόμοι στενοὶ καὶ δύσκολοι, ποὺ ἀνεβαίνουν τοὺς γκρεμούς, περνοῦν τὶς ρεματιὲς κι ἔρχονται στοὺς δροσεροὺς λόγκους.
Ἕνας τέτοιος δρόμος τοὺς ἔφερε δῶ, στὰ ψηλὰ βουνά! Ἀπὸ τότε κατάλαβαν τὰ παιδιὰ τί μεγάλο καλὸ εἶναι ὁ δρόμος.
Καὶ τώρα ποὺ ἐργάζονται νὰ φτιάσουν κι αὐτὰ κανένα δρόμο, δὲ βλέπουν τὴν ὥρα πότε νὰ τελειώση καὶ νὰ τὸν ἰδοῦν.
Βέβαια δὲν εἶναι δρόμος αὐτὸ ποὺ θὰ κάμουν, εἶναι μικρὰ μονοπάτια. Μὰ γιὰ τὴν κοινότητά τους αὐτὰ χρειάζονται. Δὲν εἶναι τάχα καὶ κεῖνα ἕνα ἔργο; Δὲ θὰ περάσουν κι ἄλλοι ἄνθρωποι ἀπὸ κεῖ;
Λογάριασαν πρῶτα πὼς τοὺς χρειάζεται ἕνα μονοπάτι νὰ πηγαίνουν στοὺς βλάχους. Αὐτὸ εἶναι ὁ σπουδαιότερος δρόμος τους, γιατὶ ἀπὸ τοὺς βλάχους προπάντων τρέφονται.
Ἕνα ἄλλο μονοπάτι πρέπει νὰ πηγαίνη στοὺς λοτόμους, κι ἕνα ἄλλο, νὰ τοὺς βγάζη στὸ δρόμο τοῦ Μικροῦ χωριοῦ.
Ἄν καταφέρουν αὐτὰ τὰ τρία μονοπάτια, θὰ ἔχουν συγκοινωνία.
Πόσες δυσκολίες βρῆκαν! Χρειάστηκε νὰ παλέψουν μὲ τὴ γῆ σὲ πολλὲς μεριές· ἐκεῖ ποὺ ἤθελαν νὰ περάσουν τὸ δρόμο, ἔβγαιναν ἐμπρὸς οἱ ρίζες ποὺ πετοῦν μακριὰ μερικὰ δέντρα.
Τὶς ρίζες αὐτές, ποὺ ἦταν χοντρὲς καὶ δυνατές, προσπαθοῦσαν νὰ τὶς κόψουν, γιὰ νὰ μὴ σκοντάβουν τὴ νύχτα. Χρειάστηκαν πριόνι, τσεκούρι καὶ πολὺν κόπο.
Ἀλλοῦ ἀπάντησαν μιὰ μεγάλη κατηφοριά, ἀπὸ κεῖνες ποὺ φτιάνουν τὰ νερὰ τῆς βροχῆς.
