Αυτή η σελίδα δεν έχει ελεγχθεί ακόμη για πιθανά λάθη.
Ἤθελα νὰ σοῦ πλέξω ἕνα στεφάνι
Ποῦ ἄλλο ὅμοιο σὰν κι’ αὐτὸ νὰ μὴν ἐφάνη,
Ποῦ νὰ τριοντίζῃ κάθε του λουλοῦδι
Καὶ νἆναι τὸ τριόντισμα τραγοῦδι,
Καὶ νἆναι κάθε χρῶμα του ἕνας ἦχος
Καὶ κάθε του πετάλι κ’ ἕνας στίχος.
Νοήματα ψηλά, στίχοι σφαρμένοι!
Τέτοιο παίνεμά σοῦ ’παν οἱ φωστῆρες
Τῆς ἐποχῆς σου, δάσκαλοι μὲ στεῖρες
Τὲς φαντασίες, μὲ τὴν καρδιὰ παρμένη,
Γαϊδουράφτηδες...
Γενιοκρατιέσαι ὁλόϊσ’ ἀπὸ τὸν Ἶρο.
76
