Σελίδα:Τα έργα του Λορέντσου Μαβίλη (1922).djvu/142

Από Βικιθήκη
Αυτή η σελίδα δεν έχει ελεγχθεί ακόμη για πιθανά λάθη.


γιὰ τοὺς Βιντάρμπχες, ἡ ἄλλη αὐτοῦ στὴν Κώσαλα ξεβγάνει, 55
παρέκει κατὰ τὸ Νοτιᾶ δεξιὰ εἶναι τὸ Ντεκχάνι.»
Προθυμερὰ πολλὲς φορὲς ἐκεῖ ποῦ παραδέρνει,
ὦ ἀπόγονε τοῦ Μπχάρατα, στὴ Νταμαγιάντη γέρνει
ὁ ρῆγας Νάλας λέγοντας αὐτὰ τῆς Μπχιμοκόρης.
Κι’ αὐτὴ μιλῶντας μὲ φωνὴ τοῦ Νισχιαντχίτη, χώρις 60
δύναμη ἀπὸ τὸ κλάψιμο, σφαμένη ἀπὸ τὴ λύπη,
λέει ἡ Νταμαγιάντη τοῦ ἄτυχου: «Τρομάρας καρδιοχτύπι
μὲ πιάνει καὶ μοῦ κόβονται τὰ ἥπατα σὰν πάλι
καὶ πάλι, ὦ ρήγα, σκέφτομαι τὸ τί ἔχει ὁ νοῦς σου βάλει.
Χαμένο τὸ βασίλειο σου, τὰ πλούτια σου χαμένα, 65
εἶσαι γυμνός, πεινᾶς, διψᾶς, πῶς θἄφευγα ἀπὸ σένα
ποτέ μου παραιτῶντας σε στοῦ λόγγου τὴ μονάξια;
Μεγάλε ρήγα, στὸ φριχτὸ ρουμάνι ἐγὼ θἆμ’ ἄξια
τὸν ἀγαναχτησμένο ἐσέ, ποῦ σὲ παθιάζει ἡ πεῖνα
καὶ ποῦ ὅλο συλλογίζεσαι τὰ μεγαλεῖα σου ἐκεῖνα, 70
στὴν τόση στεναχώρια σου νὰ σὲ καταπραΰνω.
Βοτάνι ἡ γνώμη τῶ γιατρῶ δὲν ξέρει σὰν ἐκεῖνο
ποὖναι ἡ γυναῖκα στοὺς καημούς· ἀληθινὰ σοῦ κρένω!»
Ὁ Νάλας εἶπε:
«Ὦ Νταμαγιάντη λυγερή, τὄχεις σωστὰ εἰπωμένο,
ἄλλο τοῦ ἄντρα δὲν εἶναι, σὰν πίκρια τὸν πλακόνει, 75
θεράπιο πολυάκριβο, παρὰ ἡ γυναῖκα μόνη.
Οὔτε ν’ ἀφήσω ἐσὲ ποθῶ, γιατὶ δειλὴ φοβᾶσαι;
τὸν ἴδιο ἐμένα, ἄψεγη, ναί, μὰ ἐσὲ δὲ θ’ ἄφινά σε.»
Ἡ Νταμαγιάντη εἶπε:
«Ἄ μεγαρήγα ἐσὺ ἀπὸ ἐμὲ νὰ φύγεις δὲν ποθοῦσες,
τὸτες γιατὶ τῶ Βινταρμπχῶν τὸ δρόμο μοῦ ξηγοῦσες; 80
Ἀντράρχη, σ’ ἐκατάλαβα, δὲ θέλεις νὰ μ’ ἀφήσεις,
μά, τῆς γῆς ἄρχε, ξέφρενος ἤθε μὲ παραιτήσεις,
μιὰ κι’ ὅλο, ὦ κάλλιε τῶν ἀντρῶν, τὸ δρόμο μοῦ ὁρμηνεύεις·
ἔτσι, ὅμοιε τῶν ἀθανάτων, τὴν πίκρα μοῦ τρανεύεις.
Σὰν ὅλο ἐκεῖ πᾶς μὲ τὸ νοῦ, καὶ στοὺς δικούς μας ἄμε, 85
στῶ Βινταρμπχῶν, ἂν ἀγαπᾶς, τὴ χώρα ἀντάμα ἂς πᾶμε.
Τιμές, περφάνειας χαριστή, κεῖ ἀπὸ τὸ ρήγα θἄχεις
καί, ὦ βασιληᾶ, στὸ σπίτι μας καλοτυχιὰ θὰ λάχεις.»

10

Ὁ Νάλας εἶπε:
«Βέβαια εἶν’, ὅπως τοῦ ἀφέντη σου δική μου ἡ βασιλεία
μὰ ἐκεῖ νὰ πάω δὲν εἰμπορῶ σὲ τέτοια δυστυχία.
Πῶς, τὴ χαρά σου ἀξαίνοντας, μιὰ κ’ ἠρθα εὐτυχισμένος,
μεγαλωτὴς τοῦ πόνου σου θὰ γύρω ξεπεσμένος;»
Ὁ Βριχαντάσβας εἶπε:
Ὁ ρήγας Νάλας λέγοντας τῆς Νταμαγιάντης πάλι 5
καὶ πάλι αὐτά, τὴν ὄμορφη ποῦ τὸ μισὸ εἶχε βάλει

128