μονα Ἄρτεμιν, τὴν λαθραίως ἐπισκεπτομένην ἐπὶ τῶν ἀκρωρειῶν τοῦ Λάκμονος τὸν φίλον της ποιμένα. Ὅσοι ἀνέγνωσαν βιβλία νευρολόγων κάλλιστα γνωρίζουσιν, ὅτι εἰς τινὰς ἐξόχως εὐπαθεῖς φύσεις μεταβάλλεται ἐνίοτε εἰς αἴσθημα ὀδύνης ἡ ὑπερτάτη ἔντασις τῆς ἡδονῆς. Τοιαύτην ὑπερευαισθησίαν πρέπει νὰ ὑποθέσωμεν ὑπάρχουσαν καὶ εἰς τὴν γαλῆν, τῆς ὁποίας οἱ ἐρωτικοὶ στεναγμοὶ ἠχοῦσι πολλάκις εἰς τὴν ἀκοὴν τῶν ἀγρυπνούντων ὡς γόοι σφαζομένης.[1] Ἄλλη ἀπόδειξις τῆς ἐξαιρετικῆς παρ’ αὐτῇ ἀναπτύξεως τοῦ νευρικοῦ συστήματος εἶνε ἡ κλίσις πρὸς τὴν μουσικήν. Τὴν μελομανίαν ταύτην ἐξηκρίβωσαν ἐπιστημονικῶς ὁ Γκρέυ, ὁ Λεκλὲρκ καὶ ἄλλοι διάσημοι φυσιοδίφαι, κατὰ δὲ τὸν Τουσενὲλ ἡ συγκίνησις τὴν ὁποίαν προξενοῦσιν εἰς τινὰς γαλὰς αἱ λιγυραὶ μελωδίαι, φθάνει ἐνίοτε μέχρι λιποθυμίας. Ἡ ὁμοιότης ἐν γένει τῆς γάτας πρὸς φιλήδονον δέσποιναν ἢ καὶ ἀριστοκρατικὴν ἑταῖραν φαίνεται ὑπὸ πᾶσαν ἔποψιν τελεῖα. Ὅπως αἱ κυρίαι μὲ τὰς καμελίας, οὕτω καὶ αὕτη ἀγαπᾶ νὰ μεταβάλλῃ τὴν νύκτα εἰς ἡμέραν, τὸ πρωινὸν ἐξάπλωμα παρὰ τὴν ἑστίαν, τοὺς χνοώδεις τάπητας τοὺς προφυλάσσοντας τοὺς ῥόδινους πόδας της ἀπὸ τὴν ὑγρασίαν, τὸν πολύωρον καλλωπισμόν, τὰ ἀρώματα, τὸ ἀνθόγαλα, τὰς θωπείας, τὰ σπαράγγια, τὰ μαλακὰ ἀνάκλιντρα, τὰ μετάξινα παραπετάσματα καὶ ἰδίως τὰ τρίχαπτα, τὰς φούντας καὶ τὰ κρόσσια πρὸς ἄσκησιν εἰς τὸ σπάραγμα τῶν στιλπνῶν αὐτῆς ὀνύχων.
Τοιαύτη ἀκριβῶς ἦτο ἡ ἡρωὶς τοῦ παρόντος διηγήματος Συριανὴ γάτα, συνυπότροφός μου εἰς τὸ ἤδη μνημονευθὲν Λύκειον τοῦ Εὐαγγελίδου καὶ φέρουσα τὸ ὄνομα Σεμίρα. Τὸ γλαυκὸν χρῶμα τῶν ὀφθαλμῶν καὶ τὸ τρίχρουν τοῦ τριχώματος αὐτῆς καθίστανον πιθανὴν τὴν ὑπόθεσιν ὅτι ἦτο γένους μικτοῦ. Ὁ εἷς ἐκ τῶν γονέων της κατήγετο πιθανῶς ἀπὸ τὴν Ἄγκυραν, ὁ δὲ ἄλλος ἀπὸ τὰ κεραμίδια. Πολλοὶ μεταξὺ τῶν συμμαθητῶν μου ἦσαν οἱ ἐπιδιώκοντες τὴν εὔνοιαν καὶ τὴν συντροφίαν τῆς εὔμορφης Σεμίρας, πρὸ πάντων τὸν χειμῶνα, εἰς τοὺς παγεροὺς κοιτῶνας τοῦ Λυκείου. Τοὺς ἀντιζήλους τούτους εἶχον κατορθώσῃ νὰ παραγκωνίσω, δι’ ἀνωτέρας προσφορᾶς λιχνευμάτων, τεχνικωτέρου ξυσίματος τῆς κεφαλῆς καὶ πρὸ πάντων διὰ τῆς χρήσεως τοῦ γατικοῦ ἀγαποχόρτου,
- ↑ Τῶν κραυγῶν τούτων ὑπάρχει καὶ ἄλλη τις πεζοτέρα ἀνατομικὴ ἐξήγησις, τὴν ὁποίαν δύναται ὁ βουλόµενος νὰ εὕρῃ εἰς τὰ εἰδικὰ συγγράμματα.
