Σελίδα:Συριανά Αφηγήματα, Εμμανουήλ Ροΐδου.djvu/81

ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ77

ὅταν οὗτος τὸν δέρῃ, ὅτι δὲν τρέχει ἅμα τὸν καλέσῃ, οὐδὲ στέργει νὰ φανῇ χρήσιμος κυνηγῶν διὰ λογαριασμόν του, φυλάσσων τὰ πρόβατά του, στρέφων ἐπὶ τῆς πυρᾶς τὸν ὀβελὸν καὶ προπορευόμενος μὲ φανάριον εἰς τὸ στόμα, ἢ κὰν νὰ τὸν διασκέδαση ὑπερπηδῶν ῥάβδους ἢ ὀρθούμενος ἐκ τῶν ὀπισθίων ποδῶν. Ταῦτα εἶναι ἀκριβέστατα. Οὐδεὶς ποτὲ οὔτε δι’ ἀμοιβῆς οὔτε διὰ ῥαβδισμῶν κατώρθωσε νὰ ἐπιβάλῃ εἰς γάτον νὰ πράξῃ ὅσα πράττουσιν οἱ σκύλλοι, οἱ δοῦλοι καὶ οἱ γελωτοποιοί. Ἀλλ’ οἱ τοιαῦτα παρ’ αὐτοῦ ἀπαιτοῦντες λησμονοῦσιν, ὡς φαίνεται, ὅτι ἐκ τῶν συνοίκων μας ζῴων μόνον οὗτος ἀνήκει εἰς τὸ βασιλικὸν γένος τῶν αἰλουροειδῶν (félins)· ὅτι εἶναι πρωτεξάδελφος τῆς τίγρεως, τοῦ πάνθηρος καὶ τοῦ λέοντος, καὶ ἄμεσος ἀπόγονός του αἰλούρου καὶ τοῦ λυγκέως· ὅτι ἔχει, ὡς ἐκεῖνοι, ὀφθαλμοὺς λάμποντας εἰς τὸ σκότος καὶ γνώρισμα τῆς εὐγενείας του ὀξεῖς ὄνυχας συσταλτούς. Οὐδὲ φαίνονται κάλλιον τῆς φυσιολογίας μελετήσαντες τὴν ἱστορίαν. Ἐκ ταύτης θὰ ἐμάνθανον ὅτι κατὰ τοὺς ἀρχαίους ἐκείνους χρόνους, ὅτε ἐθεοποιεῖτο τὸ κάλλος τοῦ σώματος καὶ τὸ σθένος τῆς ψυχῆς, πλειστάκις ἠξιώθη ὁ γάτος θείων τιμῶν. Οἱ Αἰγύπτιοι τὸν ἐλάτρευσαν ὡς Ἀπόλλωνα ὑπὸ τὸ σχῆμα γαιοκεφάλου νεανίσκου καὶ τὴν γάταν ὡς θεὰν τοῦ ἔρωτος καὶ τοῦ κάλλους. Ἡ εὐμορφία τῷ ὄντι τῶν γυναικῶν ἐξετιμᾶτο παρ’ αὐτῶν κατ’ ἀκριβῆ ἀναλογίαν τῆς ὁμοιότητος πρὸς τὰ αἰλουροειδῆ, τοῦ σπινθηρισμοῦ τῶν ὀφθαλμῶν, τῆς λειότητος τοῦ δέρματος, τοῦ ῥοδίνου χρώματος τῶν ῥωθώνων, τῆς ἐλαφρότητος τοῦ πατήματος, τῆς χάριτος καὶ τῆς εὐκινησίας. Πρὸς κατάκτησιν τοιούτων προσόντων ἀφιεροῦντο, κατὰ τὸν Διόδωρον, νηπιόθεν αἱ κορασίδες εἰς τὴν θεὰν Γαλῆν, διὰ τῆς ἀναρτήσεως εἰς τὸν τράχηλον μεταλλίου φέροντος τὴν εἰκόνα τῆς Αἰγυπτίας Ἀφροδίτης, κατὰ δὲ τὸν Διόδωρον, ὁσάκις ἀπέθνησκεν ἐντὸς αἰγυπτιακῆς οἰκίας γαλῆ, ἔκοπτον οἱ κάτοικοι εἰς ἔνδειξιν πένθους τὴν κόμην. Μετὰ τοὺς Αἰγυπτίους ἐλάτρευσαν οἱ Ἄραβες εἰς τοὺς αὐτοὺς τόπους τὸ εἴδωλον τοῦ Χρυσοῦ Γάτου, οὐδ’ ἔπαυσαν μετὰ τὴν ἀποκάλυψιν τοῦ ἑνὸς Θεοῦ νὰ τὸν κηρύττωσι τὸ κάλλιστον μετὰ τὸν ἄνθρωπον δημιούργημα, ἀντιτάσσοντες αὐτὸν ὡς σύμβολον καθαριότητος καὶ εὐγενείας εἰς τὰ λοιπὰ ζῷα καὶ μάλιστα τὸν σκύλλον. Ἀλλὰ τὴν ἀληθῆ αὐτοῦ ὑπεροχὴν φαίνονται κατανοήσαντες κάλλιον παντὸς ἄλλου λαοῦ οἱ κατακτηταὶ τοῦ ἀρχαίου κόσμου Σουη-