Αυτή η σελίδα δεν έχει ελεγχθεί ακόμη για πιθανά λάθη.
-Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται...
Καὶ σφαλιχτὰ τὰ μάτια μου σκεπάζω
μὲ τὰ χέρια μου καὶ κρύβω τὸ κεφάλι
βαθειὰ στὸ προσκεφάλι... καὶ κοιτάζω
τἀνάερο φάντασμα, ποῦ δὲν τρομάζω,
στὰ βάθια τῆς ψυχῆς μου νὰ προβάλλῃ.
—Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται...
Πᾶσα στιγμή, ποῦ ζῇ τὴν πᾶσα ἡμέρα,
τὴν ἔγνοια τὴν ἀνείκαστή μου, ὦ Πόθε,
πληθαίνοντας, μοῦ κρυφολές:--Καρτέρα,
νὰ ἰδῇς, λιχνίζοντας στὸν ἴσιο ἀγέρα,
πέρα τὶς πίκρες, τὴ χαρά σου ἐδῶθε!
-Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται...
Ἔλα, ἐκλεκτέ, σφιχτοπερίπλοκέ μου,
ἡ ἐλπίδα μου κ’ ἡ γλυκαπαντοχή μου·
Ἔλα, ἐκλεκτέ, ποῦ ἀκαρτεράω, καὶ πιέ μου,
ροδέμνοστε καὶ παγκαλόμορφέ μου
στὴ φούχτα μου ἐδῶ μέσα τὴ ψυχή μου!
72
