τῶν εἶναι ταχεῖαι καὶ αἰφνίδιαι), διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν κατέχουσι τὸν Τρήβιον καὶ τὸν Τεῤῥασίδιον, καὶ ταχέως πέμψαντες πρέσβεις διὰ τῶν ἀρχόντων αὑτῶν συνομνύουσι πρὸς ἀλλήλους, ὅτι οὐδὲν θέλουσι πράξῃ ἄνευ τῆς κοινῆς γνώμης καὶ πάντες τὴν αὐτὴν ἀπόβασιν τῆς τύχης θέλουσιν ὑποστῇ, καὶ παροτρύνουσι τὰς λοιπὰς πόλεις, νὰ προτιμήσωσι νὰ διαμένωσιν ἐν τῇ ἐλευθερίᾳ, ἣν παρὰ τῶν προγόνων παρέλαβον, ἢ νὰ ὑποφέρωσι τὴν δουλείαν τῶν Ῥωμαίων. Ταχέως δὲ πᾶσαν τὴν παραθαλασσίαν προσαγαγόντες εἰς τὴν γνώμην αὑτῶν πέμπουσι κοινὴν πρεσβείαν πρὸς τὸν Πόπλιον Κράσσον, ἐὰν θέλῃ νὰ ἀναλάβῃ τοὺς ἑαυτοῦ, νὰ ἀποπέμψῃ πρὸς αὐτοὺς τοὺς ὁμήρους.
9. Ταῦτα παρὰ τοῦ Κράσσυυ μαθὼν ὁ Καῖσαρ, διότι αὐτὸς ἀπεῖχε πολὺ μακράν, ἐν τῷ μεταξὺ διατάττει νὰ κατασκευασθῶσι μακραὶ νῆες ἐν τῷ ποταμῷ Λίγηρι, ὅστις εἰσβάλλει εἰς τὸν Ὠκεανόν, νὰ συλλεχθῶσι κωπηλάται ἐκ τῆς ἐπαρχίας, ναῦται δὲ καὶ κυβερνῆται νὰ παρασκευασθῶσι. Τούτων ταχέως ἐκτελεσθέντων, ἅμ’ ὡς ἠδυνήθη διὰ τὴν ὥραν τοῦ ἔτους, σπεύδει πρὸς τὸν στρατόν. Οἱ δ’ Ἑνετοὶ καὶ αἱ λοιπαὶ ὁμοίως πόλεις μαθόντες τὴν ἄφιξιν τοῦ Καίσαρος, ἐπειδὴ μάλιστα κατενόουν, ὁπόσον κακούργημα διέπραξαν, κατασχόντες καὶ ῥίψαντες εἰς τὰ δεσμὰ τοὺς πρέσβεις, ὅπερ ὄνομα παρὰ πᾶσι τοῖς ἔθνεσι πάντοτε ὑπῆρξεν ἱερὸν καὶ ἀπαραβίαστον, ἐπιχειροῦσιν ἀναλόγως τοῦ κινδύνου νὰ παρασκευάζωσι πόλεμον καὶ μάλιστα περὶ τούτων νὰ προνοῶσι, τὰ ὁποῖα εἶναι χρήσιμα εἰς τὰς ναῦς, ἐπὶ τοσούτῳ μείζονι ἐλπίδι, καθ’ ὅσον εἶχον μεγάλην πεποίθησιν εἰς τὴν φύσιν τοῦ τόπου. Ἐγίνωσκον δὲ ὅτι αἱ μὲν κατὰ γῆν ὁδοὶ διακόπτονται διὰ τῶν θαλασσίων ἑλῶν, ἡ δὲ ναυτιλία κωλύεται διὰ τὴν ἀπειρίαν τῶν τόπων καὶ τὴν ὀλιγότητα τῶν λιμένων, ἐθάῤῥουν δὲ ὅτι οἱ ἡμέτεροι στρατοὶ διὰ τὴν ἀπορίαν τοῦ σίτου δὲν θὰ δυνηθῶσιν ἐπὶ πλείω χρόνον νὰ διαμένωσι παρ’ αὐτοῖς· καὶ ἐπὶ τῇ ὑποθέσει δὲ ὅτι τὰ πάντα παρὰ τὴν προσδοκίαν θέλουσιν ἀπο-
