βῇ, εἶναι ὅμως πολλῷ καθυπέρτεροι κατὰ τὸ ναυτικὸν, οἱ δὲ Ῥωμαῖοι οὐδαμῶς εὐποροῦσι νεῶν, οὐδὲ τῶν τόπων, ὅπου θέλουσι πολεμήσῃ, γινώσκουσι τοὺς πόρους, τοὺς λιμένας, τὰς νήσους· πρὸς δὲ τούτοις κατενόουν ὅτι εἶναι πολὺ διάφορος ἡ ἐν περικεκλεισμένῃ θαλάσσῃ ναυτιλία καὶ ἡ ἐν τῷ εὐρυτάτῳ καὶ ἀπεριορίστῳ ὠκεανῷ. Ταῦτα διαβουλευσάμενοι ὀχυροῦσι τὰς πόλεις, συγκομίζουσι τοὺς σίτους ἐκ τῶν ἀγρῶν εἰς τὴν πόλιν καὶ συναθροίζουσιν ὅσον πλείστας δύνανται ναῦς εἰς τὴν Ἐνετικήν, ὅπου γενικῶς ὡμολογεῖτο ὅτι ὁ Καῖσαρ θὰ ἀρχίσῃ τὸν πόλεμον. Ποιοῦνται δὲ συμμάχους πρὸς τοῦτον τὸν πόλεμον τοὺς Ὀσισμίους, τοὺς Λεξοβίους, τοὺς Ναμνήτας, τοὺς Ἀμβιλιάτας, τοὺς Μορινούς, τοὺς Διαυλίτας καὶ τοὺς Μεναπίους· προσκαλοῦσι δὲ ἐπικουρικὸν ἐκ τῆς Βρετανίας, τῆς κειμένης ἀπέναντι τῶν χωρῶν τούτων.
10. Αἱ δυσκολίαι τοῦ πολέμου ἦσαν αὗται, ἃς ἀνωτέρω ἐδηλώσαμεν, ἀλλὰ πολλὰ παρώξυνον τὸν Καίσαρα ἐπὶ τοῦτον τὸν πόλεμον: ὕβρεις πρὸς τοὺς Ῥωμαίους ἱππεῖς, οὓς κατέσχον, ἡ ἐπανάστασις ἡ γινομένη μετὰ τὴν ὑποταγήν, ἡ μετὰ τὴν παράδοσιν τῶν ὁμήρων ἀπόστασις, ἡ τοσούτων πόλεων συνωμοσία, καὶ μάλιστα, μήπως, ἐὰν τὸ μέρος τοῦτο παραμεληθῇ, καὶ τὰ λοιπὰ ἔθνη νομίσωσιν ὅτι δύνανται νὰ πράξωσι τὸ αὐτό. Ὅθεν κατανοῶν ὅτι πάντες σχεδὸν οἱ Γαλάται νεωτερίζουσι, ὀξέως δὲ καὶ ταχέως ὁρμῶνται πρὸς τὸν πόλεμον, πάντες δὲ οἱ ἄνθρωποι περὶ μὲν τὴν ἐλευθερίαν φύσει σπουδάζουσι, μισοῦσι δὲ τὴν κατάστασιν τῆς δουλείας, ἐνόμισεν ὅτι πρέπει νὰ μερίσῃ καὶ εὐρύτερον ἐξαπλώσῃ τὸν στρατόν, πρὶν ἢ πλείονες πόλεις συνομόσωσι.
11. Ὅθεν πέμπει τὸν ὕπαρχον Τίτον Λαβιηνὸν μεθ’ ἱππικοῦ εἰς τοὺς Τρηουΐρους, οἴτινες εἶναι ἐγγύτατα τοῦ ποταμοῦ Ῥήνου. Εἰς τοῦτον δὲ παραγγέλλει νὰ ἐπισκεφθῇ τοὺς Ῥήμους καὶ τοὺς λοιποὺς Βέλγας καὶ νὰ περιορίσῃ αὐτοὺς εἰς τὸ καθῆκον καὶ νὰ ἀποκωλύσῃ τοὺς Γερμανούς, οἵτινες
