Σελίδα:Περί του Γαλατικού Πολέμου (1871).pdf/8

τοὺς παρὰ τὸν Ἀτλαντικὸν Ὠκεανὸν οἰκοῦντας, τοὺς Λυσιτανοὺς καὶ Καλλαϊκούς· διὰ ταύτης δὲ τῆς ἐκστρατείας ἤρξατο πως τῆς κατακτήσεως τῶν πρὸς δυσμὰς μερῶν. Κατὰ τὴν ἐπάνοδόν του ἐπεδίωξε συγχρόνως καὶ θρίαμβον καὶ τὴν ὑπατείαν. Ἀλλ’ ἐπειδὴ εἰς τὸν στρατηγὸν δὲν ἐπετρέπετο νὰ εἰσέλθῃ πρὸ τοῦ θριάμβου εἰς τὴν πόλιν, ἡ δ’ ἐπιζήτησις τῆς ὑπατείας ἀπῄτει προσωπικὴν παρουσίαν, παρεκάλεσε νὰ ἀπαλλάξωσιν αὐτὸν τοῦ νόμου τούτου. Ἀλλ’ οἱ ἐν τῇ γερουσίᾳ ἀντίπαλοι αὐτοῦ, ἰδίως δὲ ὄ Κάτων, ὅστις κατώρθωσε νὰ ἐμποδίσῃ ψήφισμα ὑπὸ πλείστων ἐνθέρμως ὑποστηριχθέν, ἀπηρνήθησαν τοῦτο ἐπὶ τῇ ψευδῆ ἐλπίδι, ὅτι ὁ Καίσαρ χάριν τοῦ θριάμβου, πρὸς ὃν ἤδη πλείστα εἶχε δαπανήσῃ, ἤθελε καταλίπει τὴν ὑπατείαν. Ὁ Καῖσαρ ὅμως δὲν ἥτο ἐκ τῶν προτιμώντων τὰ ἐπουσιώδη τῶν οὐσιωδῶν· διότι κατέλιπε τὸν θρίαμβον καὶ ἐπεδίωξε τὴν ὑπατείαν, ἥτις ἥτο δι' αὐτὸν σπουδαιοτέρα ἐπιδεικτικοῦ καὶ μεγαλοπρεποῦς θριάμβου. Ὑποστηριχθεὶς δὲ ὑπὸ τοῦ Πομπηΐου καὶ Κράσσου ἐγένετο Ὕπατος· οἱ δὲ ἀντίπαλοι αὐτοῦ μόλις μετὰ πολλῶν κόπων καὶ μεγάλων θυσιῶν, οὓς ἡ μερὶς τῆς γερουσίας, καὶ αὐτοῦ τοῦ αὐστηροῦ Κάτωνος μὴ ἐξαιρουμένου, κατέλαβεν, ἵνα συναθροίσῃ τὴν πρὸς δωροδοκίαν ἀπαιτουμένην ποσότητα, κατώρθωσεν νὰ ἐκλέξωσι τὸν ὑποψήφιον αὐτῶν Βίβουλον, ὅστις ὅμως δὲν ὡφέλησε τὴν μερίδα του, διότι ὁ Καῖσαρ ἐγίνωσκε νὰ ἐκμηδενίζῃ τὴν ἐπιῤῥοὴν αὐτοῦ, ἀπειλῶν ἐνίοτε αὐτὸν καὶ διὰ τῆς βίας καὶ τέλος κατασχὼν αὐτὸν ἐν τῇ ἰδία αὐτοῦ οἰκίᾳ· ὅπερ οἱ σύγχρονοι Ῥωμαῖοι ἀστείως ἐχαρακτήριζον ἀποκαλοῦντες τοὺς ὑπάτους ἐκείνου τοῦ ἔτους «Ἰούλιον καὶ Καίσαρα». Μετὰ τὴν ἐκλογὴν ἡ σύγκλητος ἐξεδικήθη μεγαλοπρεπῶς, διότι εἰς μὲν τοὺς ἐν τῇ ἀρχῇ εὑρισκομένους ὑπάτους τοῦ 60 ἔτους, Ἀφράνιον καὶ Μέτελλον Κέλερα (Celer) παρέδωκε τὰς δύο Γαλατίας, ὅπου περιεμένετο μέγας πόλεμος, εἰς δὲ τοὺς μέλλοντας ὑπάτους ἀπένειμε τὴν ὑποδεεστέραν ἀρχὴν τῆς ἐπιστασίας τῶν δασῶν καὶ νομῶν, σκοποῦσα διὰ τοῦτο νὰ βλάψῃ ἰδίως τὸν Καίσαρα, ἀλλὰ