τῆς γερουσίας, ἡ Γαλατία ὀφείλει νὰ ἦναι ἐλευθέρα, διότι ἠθέλησεν, ἡ Γαλατία νικηθεῖσα νὰ διατηρήσῃ τοὺς ἰδίους ἑαυτῆς νόμους.
46. Ἀλλ’ ἐν ᾧ ταῦτα ἐν τῇ συνεντεύξει γίνονται, ἀνηγγέλθη εἰς τὸν Καίσαρα, ὅτι οἱ ἱππεῖς τοῦ Ἀριοβίστου ἦλθον ἐγγύτερον τοῦ γηλόφου καὶ πρὸς τοὺς ἡμετέρους προσήλαυνον καὶ λίθους καὶ βέλη ἔῤῥιπτον κατ’ αὐτῶν. Ὁ Καῖσαρ λοιπὸν καταπαύει τὸν λόγον, καὶ ἀναχωρήσας πρὸς τοὺς ἑαυτοῦ διέταξεν αὐτοὺς, μηδὲν καθόλου βέλος νὰ ῥίψωσι καὶ αὐτοὶ κατὰ τῶν ἐχθρῶν. Διότι καίτοι ἔβλεπε ὅτι ἀκινδύνως ἡ ἐπίλεκτος λεγεὼν ἤθελε ἱππομαχήσῃ πρὸς τὸ ἱππικὸν, ἀλλ’ ὅμως ἐνόμισεν ὅτι δὲν πρέπει νὰ συνάψῃ μάχην, ἵνα μὴ, ἀποκρουσθέντων τῶν ἐχθρῶν, δύναται νὰ λέγηται ὅτι πιστεύσαντες εἰς τὸν δοθέντα λόγον περιεκυκλώθησαν κατὰ τὴν συνέντευξιν. Ἀφ’ οὐ δὲ διεδόθη εἰς τὸ πλῆθος τῶν στρατιωτῶν, μετὰ ποίας ἀλαζονίας ὁ Ἀριόβιστος ἐν τῇ συνεντεύξει ἀπεῖρξε πάσης τῆς Γαλατίας τοὺς Ῥωμαίους, καὶ οἱ ἱππεῖς αὐτοῦ προσέβαλον τοὺς ἡμετέρους, καὶ πῶς τοῦτο διέλυσε τὴν συνδιάλεξιν, πολλῶ μείζων προθυμία καὶ σπουδὴ πρὸς μάχην ἐνεγένετο εἰς τὸν στρατὸν.
47. Μετὰ δὲ δύο ἡμέρας ὁ Ἀριόβιστος πέμπει πρέσβεις πρὸς τὸν Καίσαρα: Ἐπιθυμεῖ νὰ διαπραγματευθῇ μετ’ αὐτοῦ περὶ τῶν πραγμάτων, τὰ ὁποῖα ἤρχισαν καὶ δὲν ἐτελείωσαν· ὅθεν ἢ νὰ ὁρίσῃ πάλιν ἡμέραν πρὸς συνέντευξιν, ἢ ἐὰν τοῦτο δὲν θέλῃ, νὰ πέμψῃ πρὸς αὐτὸν τινὰ τῶν ὑπάρχων. Ὁ Καῖσαρ αἰτίαν τῆς συνεντεύξεως δὲν ἔβλεπεν, καὶ τοσούτῳ μᾶλλον, καθ’ ὅσον τῇ προτεραίᾳ οἱ Γερμανοὶ δὲν ἠδυνήθησαν νὰ κρατηθῶσι, ὥστε νὰ μὴ ῥίψωσι βέλη κατὰ τῶν ἡμετέρων. Ἐνόμιζε δὲ ὅτι καὶ ὕπαρχόν τινα ἐκ τῶν ἑαυτοῦ μετὰ μεγάλου κινδύνου ἤθελε πέμψῃ πρὸς αὐτὸν καὶ ἐκθέσῃ εἰς ἄνδρας βαρβάρους. Σκοπιμώτατον δὲ ἐνόμισε νὰ πέμψῃ πρὸς αὐτὸν τὸν Γάϊον Βαλέριον Προκίλλον, υἱὸν τοῦ Γαΐου Βαλερίου Καβούρου, νεανίαν τὰ μάλιστα γενναῖον καὶ ἀνεπτυγμένον, τοῦ ὁποίου ὁ πατὴρ ἐτιμήθη διὰ
