Καὶ τὸν Τίτον Λαβιηνὸν ἐπέστησεν εἰς τὴν Ῥωμαϊκὴν Γαλατίαν, ἵνα δι’ ἐντονωτέρας συστάσεως προπαρασκευάσῃ αὐτὴν ὑπὲρ τοῦ Καίσαρος κατὰ τὴν ἐπιζήτησιν τῆς ὑπατείας. Αὐτὸς δὲ τοσοῦτον ἐπορεύετο, ὅσον ἐνόμιζε καλὸν πρὸς τὴν ὑγείαν τῶν στρατιωτῶν διὰ τῆς μεταλλαγῆς τῶν τόπων. Καίτοι δὲ ἐνταῦθα ἤκουε συχνάκις, ὅτι ὁ Λαβιηνὸς παρωξύνετο ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν αὑτοῦ, καὶ ἐπληροφορεῖτο ὅτι ταῦτα ἐπράττοντο ὑπὸ τῶν ὀλιγαρχικῶν διανοουμένων νὰ ἀφαιρέσωσιν ἀπ' αὐτοῦ μέρος τι τοῦ στρατοῦ διὰ τῆς γνώμης τῆς συγκλήτου, ὅμως οὔτε περὶ τοῦ Λαβιηνοῦ ἐπίστευσέ τι, οὔτε ἠδυνήθη νὰ καταπεισθῇ νὰ πράξῃ τι ἐναντίον τῆς γνώμης τῆς συγκλήτου. Διότι ἔκρινεν ὅτι, ἂν οἱ ἔγγραφοι πατέρες ἠδύναντο ἐλευθέρως νὰ ψηφοφορήσωσι, εὐκόλως ἤθελον ἀποδώσῃ εἰς αὐτὸν τὸ δίκαιον. Διότι ὁ Γάϊος Κουρων, δήμαρχος, ἀφ’ οὗ ἀνέλαβε νὰ ὑπερασπίσῃ τὴν ὑπόθεσιν καὶ τὸ ἀξίωμα τοῦ Καίσαρος, πολλάκις διϊσχυρίσθη εἰς τὴν σύγκλητον ὅτι, ἐάν τις ἔχῃ φόβον τινὰ περὶ τοῦ στρατοῦ τοῦ Καίσαρος, ἐν ᾧ τοὐναντίον ἡ δεσποτεία καὶ ὁ στρατὸς τοῦ Πομπηΐου ἐμποιοῦσιν ὄχι τὸν ἐλάχιστον φόβον εἰς τὴν ἀγοράν, πρέπει ἑκάτερος νὰ ἀποχωρήσῃ τῶν ὅπλων καὶ νὰ ἀποπέμψῃ τοὺς στρατούς· διότι τούτου γενομένου ἡ πόλις θὰ ἦναι ἐλευθέρα καὶ αὐτεξούσιος. Οὐ μόνον δὲ τοῦτο διϊσχυρίσθη, ἀλλὰ καὶ καθ' ἑαυτὸν ἤρξατο νὰ ἀποχωρίζῃ τοὺς ψηφοφοροῦντας· καὶ οἱ μὲν ὕπατοι καὶ οἱ φίλοι τοῦ Πομπηΐου ἐψηφοφόρησαν ἐναντίον τῆς προτάσεως· ἀλλ’ ὅμως πάντες οἱ λοιποὶ πρὸς ἐκεῖνον μετέστησαν.
53. Τοῦτο ἦτο μέγα τεκμήριον τῆς γνώμης τῆς συγκλήτου καὶ σύμφωνον πρὸ; γεγονὸς πρότερον. Διότι ὁ Μάρκελλος τῷ προηγουμένῳ ἔτει καθαπτόμενος τοῦ ἀξιώματος τοῦ Καίσαρος, παρὰ τὸν νόμον τοῦ Πομπηΐου καὶ Κράσσου εἰσήγαγε πρὸ τοῦ χρόνου πρότασιν εἰς τὴν σύγκλητον περὶ τῶν ἐπαρχιῶν τοῦ Καίσαρος, καὶ τῶν γνωμῶν λεχθεισῶν καὶ ἀποχωρίσαντος τοὺς ψηφοφοροῦντας τοῦ Μαρκέλλου, ὅστις ἐκ τοῦ πρὸς τὸν Καίσαρα φθόνου ἐζήτει νὰ παρασκευάσῃ ἑαυτῷ
