ἰδρύουσι Πλουτ. Κάτ. 33 Κράσσ. 14). » Καὶ οἱ ἐκλεχθέντες ὕπατοι Γαβίνιος καὶ Καλπούρνιος Πείσων, οὗ τὴν θυγατέρα Καλπουρνίαν εἶχε λάβει εἰς γυναῖκα μετὰ τὴν διάλυσιν τοῦ μετὰ τῆς Πομπηΐας γάμου, ἐξησφάλιζον εἰς αὐτὸν τὴν διατήρησιν καὶ μονιμότητα τῶν διατάξεων του. Καὶ οἱ ἀρχαῖοι ἐθεώρουν τὸν Καίσαρα ὡς συνήθη ἀριστοκρατικόν· προετίμησε, λέγει ὁ Σουητώνιος, τὴν Γαλατίαν, διότι παρεῖχε λείαν καὶ θριάμβους· ἐν ᾧ ταῦτα ἧσαν μόνον μέσα διὰ τὸν Καίσαρα. Αἱματηρὸς καὶ πολυχρόνιος πόλεμος ἔμελλε νὰ παρασκευάσῃ εἰς αὐτὸν στρατὸν, ὅστις ἀποσπώμενος τῆς πολιτείας ὑπήκουεν εἰς αὐτὸν μόνον· ἀλλ’ ἵνα δείξῃ τὰ ἄμεσα συμφέροντα τῶν Ῥωμαίων μόνον γαλατικὸς πόλεμος νικηφόρος ἦτο ἁρμόδιος, διότι κιμβρικὸς τρόμος εἶχεν ἐκ νέου καταλάβῃ τὰς ψυχὰς αὐτῶν· δὲν ἔπρεπε δὲ καὶ μακρὰν τῆς Ῥώμης νὰ γείνῃ ὁ πόλεμος, ὅπως συνέβη ἐν Ἀσίᾳ εἰς τὸν Πομπηΐον, ἵνα ἔχῃ πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν καὶ ἡ Ῥώμη τὸν στρατηγὸν καὶ ὁ στρατηγὸς τὴν Ῥώμην. Διὰ τοῦτο ἐθεώρει ἀδιασπάστους τὰς δύο Γαλατίας· ἡ ἑτέρα μόνη οὐδὲ τὴν ἐλαχίστην ἀξίαν εἶχε δι’ αὐτόν. Πέραν τῶν Ἄλπεων ἦτο δι’ αὐτὸν τὸ πεδίον τῆς μάχης· ἐπὶ δὲ τάδε τὸ χειμερινὸν στρατόπεδον, ὅπου ἀνεπλήρου διὰ προφορικῶν λόγων τὰς εἰδήσεις τῶν ἐν Ῥώμῃ φίλων του καὶ τὰς παραγγελίας του δι’ αὐτοὺς, ἐπεδείκνυε ἐκ τοῦ πλησίον ἔτι ἐντονώτερον εἰς τοὺς βασκάνους καὶ φθονεροὺς ὀφθαλμοὺς τῶν ἀντιπάλων του τὰς ἀείποτε θαλερὰς δάφνας του καὶ τελευταῖον παρεσκευάζετο πρὸς ἔφοδον, χωρὶς νὰ ὑπερπηδᾶ τὰ νενομισμένα ὅρια. Ἀλλὰ δὲν εἶχον προΐδη τοιούτους χρόνους, ὅτε μέρος τῆς χερσονήσου ἔκαμνον ἐπαρχίαν, καὶ ὁ Πομπηΐος ἐλησμόνησεν, ὅτι, γενόμενος ἀνθύπατος τῆς Ἱσπανίας, ἔμενε πρὸ τῆς Ῥώμης, ὅτε ὁ ἀνταγωνιστὴς ἵστατο ἤδη μεταξὺ αὐτοῦ καὶ τοῦ ἀρίστου στρατοῦ.
Ἐνταῦθα ἀναφέρομεν καὶ τὴν μετὰ ταῦτα γενομένην παράτασιν τῆς διοικήσεώς του ἐπὶ πέντε ἔτη. Διότι κατὰ τὸν χειμῶνα τοῦ δευτέρου ἔτους τοῦ πολέμου, 57—56, οἱ
