κῶν δυνάμεων, δι’ οὓς προείπομεν λόγους. Τούτου τεθέντος, ἀνάγκη νὰ προβῶμεν εἰς τὴν τακτοποίησιν τοῦ κράτους τούτου, εἰς τρόπον ὥστε, οὐδέποτε νὰ ἐπίκεινται φόβος διαταράξεως τῆς Εὐρωπαϊκῆς εἰρήνης ἐκ τῆς διαθέσεως αὐτοῦ.
Θεωροῦντες δὲ τὴν Ῥουμουνικὴν φυλὴν ὡς καὶ τὰς Σλαυϊκὰς, ὡς περιωρισμένας εἰς ἴδιον κέντρον, ὡς προείπομεν ἀνωτέρω, νομίζομεν ὅτι αὗται, ἢ δύνανται νὰ λάβωσι πλήρη καὶ τελείαν ἀνεξαρτησίαν καὶ ν’ ἀποσπασθῶσιν ὁλοτελῶς τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐξουσίας, ἢ, ἂν προτιμῶσι ν’ ἀποτελέσωσιν ὁμοσπονδιακόν τινα δεσμὸν μὲ τὴν ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐξουσίαν τὴν διαδεχθησομένην τὴν παροῦσαν ἐν αὐτῇ κυβέρνησιν, ὡς κατωτέρω θέλομεν ἀναφέρει.
Ἐκ τῶν ἐν τῷ ὀθωμανικῷ κράτει ὑπαρχουσῶν φυλῶν σπουδαιότεραι εἰσὶν ἡ Ἑλληνικὴ καὶ Τουρκική. Αὗται ἐνόσῳ μένουσιν ἐν τῷ αὐτῶ τόπῳ καὶ κατὰ τὴν ἐνεστῶσαν ἐξουσίαν, δὲν εἶναι δυνατὸν ν’ ἀποφύγωσι τὰς συγκρούσεις, αἵτινες κατὰ τὸ μᾶλλον καὶ ἧττον θὰ διαταράττωσι καὶ τὴν εἰρήνην τῶν γειτόνων λαῶν. Ἀνάγκη λοιπὸν νὰ διαχωρισθῶσι καὶ νὰ τοποθετηθῶσι κατὰ θρήσκευμα. Ἐπειδὴ δὲ το κοράνιον καὶ τὸ εὐαγγέλιον δὲν δύνανται νὰ συμβαδίζωσιν, οὔτε πολιτικῶς, οὔτε κοινωνικῶς, διότι ἀντίκεινται αἱ ἀρχαὶ ἢ αἱ βάσεις αὐτῶν, ὡς προείπομεν, ἀνάγκη ἑκάστη τῶν φυλῶν νὰ καθέξῃ ἴδιον τόπον, νὰ ἔχῃ ἰδίους νόμους καὶ ἰδίαν ἐξουσίαν. Ὡς πρὸς τὰς ἄλλας φυλὰς, τὰς κατοικούσας ἐν τῷ ὀθωμανικῷ κράτει, αὗται δύνανται νὰ συμμορφωθῶσιν εὐκόλως μετὰ τῆς Ἑλληνικῆς φυλῆς διὰ τὴν ὁμοιότητα τοῦ θρησκεύματος ἀφ’ ἑνὸς καὶ ἀφ’ ἑτέρου διὰ τὰς φιλελεύθερους ἀρχὰς, ἅς τινας ἐπαγγέλλεται ἡ Ἑλληνικὴ φυλὴ καὶ διὰ τὴν ἰσότητα καὶ τὴν ἐλευθερίαν, τὴν ὁποίαν ἀποδίδει εἰς ἅπαντας, ὡς βλέπομεν καὶ ἐν Ἑλλάδι ὅπου ἀπεδόθη ἰσότης δικαιωμάτων καὶ εἰς τοὺς Ἰουδαίους, ἐνῷ πολιτικὰ δικαιώματα στεροῦνται οὗτοι καὶ ἐν Εὐρωπαϊκοῖς καὶ λίαν πεπολιτισμένοις κράτεσιν.
Ἡ μετοικιζομένη φυλὴ ἀναγκαίως πρέπει νὰ ᾖ ἡ ὀθωμανική· διότι αὕτη ἔχει ἀλλαχόθεν τὴν καταγωγὴν της, καὶ δύναται νὰ ἐπανέλθῃ εἰς τὴν ἰδίαν πατρίδα· δύναται δὲ νὰ