Μετάβαση στο περιεχόμενο

Σελίδα:Ο Κόδρος.djvu/79

Από Βικιθήκη
Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
73

Φωνὰς ἀφίνουν συγκεχυμένας·
οὐδεὶς ἀκούει τὸν στρατηγόν·
ζητοῦν μὲ χεῖρας ἐκτεταμένας
πρὸς τὴν πατρίδα των ὁδηγόν·
βιαίως ἅπαντες ἀναζεύγουν
καὶ μετ’ αἰσχύνης ὀπίσω φεύγουν.
Οὕτω, τρεῖς παῖδες μακρὰν ἀγέλην
ὅταν φοβήσωσι κολοιῶν,
εἰς μαύρην αἴροντ’ αὐτοὶ νεφέλην,
πλῆθος ἀφίνοντες λαλιῶν.

Καθεὶς φαντάζετ’ ἐν τῷ αἰθέρι
βροντὰς καὶ θόρυβον φοβερόν,
ἐὰν δ’ ἀτόλμως τὸ βλέμμα φέρῃ
πρὸς τὰ ἐπάνω παρατηρῶν,
ἐκπληκτικώτατον θαῦμα βλέπει
καὶ φεύγων φεύγοντας ἀνατρέπει.
Μ’ ὀφιοπλόκαμον τὴν αἰγίδα
ἐχθρὰ θεότης ἀκολουθεῖ
καί, προδεικνῦσα δεινὴν ἀσπίδα
κ’ ἀστράπτον δόρυ, τοὺς ἀπωθεῖ.