Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
52
Ὅπως δʾ ὁ Ἄτλας ἐξελαφρώθη,
φαιδρὸς τοὺς ὤμους ἀνακινῶν,
ὁπόταν, εὔπιστος, ἐφορτώθη
ὁ τῆς Ἀλκμήνης τὸν οὐρανόν,
οὕτως ἐγέλασεν ἀναπνεύσας,
ὅταν ὁ γέρων ἐξῆλθε σπεύσας.
Κʾ ἐνῷ τὴν τόλμην του παρεξήγει
τῆς πύλης ἔσωθεν ἡ φρουρά,
ἐκεῖνος ἔμφροντις κατεπείγει
πρὸς δύσιν βήματα σοβαρά.
Χιτῶνα φέρει περὶ τὸ σῶμα
κʾ ἐσθῆτα πένητος χωρικοῦ,
πλὴν ὑπερήφανον στρέφει τʾ ὄμμα
καὶ μετὰ σθένους νεανικοῦ,
αἴρʾ εἰς τὸν ὦμον στιλπνὴν ἀξίνην,
ἐγκατοπτρίζουσαν τὴν σελήνην.
Ἐνῷ δʾ εἰς στίφη τῶν πολεμίων
ὁ λεοντόθυμος προχωρεῖ,
νομίζει κύλικες συμποσίων
τὸν περιμένουσι καὶ χοροί.
