Οἱ λόγοι οὗτοι διακλονοῦσι
σῶμα περίτρομον ἁπαλόν,
φρίκην ἐνσπείροντες εἰσχωροῦσι
κʾ εἰς τῶν ὀστῶν της τὸν μυελόν.
Ἐνῷ δʾ ἐμέτρα νὰ εἴπῃ τόσα,
σιγᾷ δεμένη τώρα ἡ γλῶσσα.
Τὴν εἶδʾ ὁ Μέδων, τὴν ἐλυπήθη
καὶ τὴν ἐθώπευσε προσηνής.
Οὕτω δʾ ἐκείνη τῷ ἀπεκρίθη
φθόγγους ἀφίνουσα ἀσθενεῖς.
«Νὰ χαλάρωσῃ ὀλίγον πρέπει
τοὺς χαλινούς της ἡ συστολή,
ἀφοῦ τὸν Μέδοντα τώρα βλέπει
τοιουτοτρόπως νὰ ὁμιλῇ.
Ἐμοὶ δὲν μένει μήτηρ ἑτέρα,
οὐδʾ ἔχω ἄλλον ἐγὼ πατέρα.
Ἂν δὲ καθήκοντα ζητηθῶσι
διὰ καρδίαν οὕτω πιστήν,
πρῶτον καθῆκον ἔχει νὰ σώσῃ
ἀπὸ κινδύνου τὸν ἐραστήν.
